Lib. Ep. Par.

 1    I,  17,   2|    magna laude dignum amicitia principis in hoc uti, quantumque gratia
 2   II,   1,   2|  privati hominis impleret, cum principis noluisset.~ ~3.
 3  III,   5,  18| officiis ullis nec in amicitia principis fuisse; rursus cum audis
 4  III,   7,   6|      ac ne adventu quidem novi principis inde commotus est:~ ~7.
 5  III,  18,   7|       ergo hoc quoque laudibus principis nostri, quod res antea tam
 6   IV,   8,   1|         primum quod gravissimi principis iudicium in minoribus etiam
 7   IV,  11,   8|    fiducia sui an ex contemptu principis dixerit, dubium est. Dixit
 8   IV,  15,   5|     virtutes tuae, ita iudicia principis augurari volunt.~ ~6.
 9   IV,  22,   1|                       Interfui principis optimi cognitioni in consilium
10   IV,  24,   3|       illum civilibus officiis principis amicitia exemit.~ ~4.
11    V,  13,   8|           Pauci dies, et liber principis severus et tamen moderatus:
12   VI,  27,   1|   designatus consul in honorem principis censeas. Facilis inventio,
13   VI,  27,   2|        sed tamquam intellegens principis nostri, cuius videbam hanc
14   VI,  27,   5|      Nam recentia opera maximi principis praebent facultatem, nova
15   VI,  31,   2|       Quid enim iucundius quam principis iustitiam gravitatem comitatem
16 VIII,   6,  10|      coepisse, voluntati tamen principis sui, cui in nulla re fas
17 VIII,   6,  12|      fuisse, nisi obsequeretur principis voluntati, cui non esset
18 VIII,   6,  13|          Utique, cum sit utile principis benignitatem promptissimam
19 VIII,   6,  15|                          Tanta principis, tanta senatus, tanta Pallantis
20 VIII,  24,   8|  revexisti; onerat testimonium principis; onerat tribunatus, praetura
21    X,  13,   1|      meorum pertinere tam boni principis iudicio exornari, rogo dignitati,
22    X,  60,   1|      eius subventum interventu principis, praesertim cum etiam statuarum