Lib. Ep. Par.

 1    I,  12,   3|      interque tot pignora veros amicos.~ ~4.
 2    I,  17,   1|     sunt qui defunctorum quoque amicos agant. Titinius Capito ab
 3    I,  18,   3|  civitatis atque etiam Caesaris amicos, quae singula excutere mentem
 4   II,   6,   2| minoribus amicis - nam gradatim amicos habet -, aliud suis nostrisque
 5   II,   9,   5|   gratiam possum. Itaque prenso amicos, supplico, ambio, domos
 6   II,  10,   5|         viderint.' Opto equidem amicos tibi tam fideles tam eruditos
 7   II,  13,   2|    longum praeterea tempus, quo amicos tuos exornare potuisti.
 8  III,   8,   3|        facto non fuerit ignotum amicos meos non gerere tantum tribunatus
 9  III,  11,   9|    errore versatur, quod pluris amicos suos quam sunt arbitratur.
10   IV,  17,   9|    praedicare -: 'Multos quidem amicos tibi ut longiore vita paravi,
11    V,   3,  11|    auditorium, non in cubiculum amicos advocarim, quos plures habere
12    V,  16,   3|   cervicibus inhaerebat! ut nos amicos paternos et amanter et modeste
13   VI,   6,   5|   tempus, sedulo fecit: paravit amicos, quos paraverat coluit,
14   VI,   6,   8|     efficacius tecum etiam meos amicos rogaturum.~ ~9.
15   VI,  30,   3|        Ego videor habere multos amicos, sed huius generis, cuius
16  VII,  15,   2|      curare et disceptare inter amicos laude dignissimum est.~ ~
17  VII,  16,   4|    liberare, quos proxime inter amicos manumisisti. Nihil est quod
18  VII,  28,   1|       te reprehendisse, tamquam amicos meos ex omni occasione ultra
19  VII,  28,   2|        Qui sunt tamen isti, qui amicos meos melius norint? Sed,
20  VII,  28,   3|        parum multi, qui carpere amicos suos iudicium vocant. Mihi
21  VII,  31,   5|      reverenter, quam fideliter amicos colat, multorum supremis
22 VIII,  21,   2|   positis ante lectos cathedris amicos collocavi.~ ~3.