Lib. Ep. Par.

 1    I,  12,   2|     illis qui morbo finiuntur, magnum ex ipsa necessitate solacium
 2    I,  13,   1|                                Magnum proventum poetarum annus
 3   II,   1,   6|           Huius viri exsequiae magnum ornamentum principi magnum
 4   II,   1,   6|     magnum ornamentum principi magnum saeculo magnum etiam foro
 5   II,   1,   6|        principi magnum saeculo magnum etiam foro et rostris attulerunt.
 6   II,   3,   3|      quod stilo quoque assequi magnum est. Incredibilis memoria:
 7   II,   4,   2|        enim solvenda de meo -, magnum habes facilitatis meae pignus,
 8   IV,   3,   2|       non minus difficile quam magnum est. Id tu cum incredibili
 9    V,   8,   7|       Utinam! sed utrumque tam magnum est, ut abunde sit alterum
10    V,  17,   6|     quod amborum gloriae satis magnum est, agnoscere videntur.
11   VI,   6,   4|    omissa gloria patris in qua magnum ornamentum gratia infirma,
12   VI,   8,   8|      in amore habet. Non feret magnum et liberum ingenium cum
13   VI,  11,   2|        virilis, tenax memoria, magnum ingenium, iudicium aequale;
14   VI,  16,   7|                                Magnum propiusque noscendum ut
15   VI,  16,  12|       hilaris aut - quod aeque magnum - similis hilari.~ ~13.
16  VII,  17,  10|        numero ipso est quoddam magnum collatumque consilium, quibusque
17  VII,  17,  15|     satis est. Cogito quam sit magnum dare aliquid in manus hominum,
18  VII,  29,   4| indignor? Ridere satius, ne se magnum aliquid adeptos putent,
19   IX,  19,   3|                  Omnes ego qui magnum aliquid memorandumque fecerunt,
20   IX,  23,   5|           Verum fatebor, capio magnum laboris mei fructum. An