Lib. Ep. Par.

 1    I,   2,   5|      putes me sub hac exceptione veniam postulare. Nam quo magis
 2    I,   8,   1|     currenti, pariterque et tibi veniam recusandi laboris et mihi
 3  III,   9,  14|     negarent, sed ut necessitati veniam precarentur; esse enim se
 4  III,  12,   1|                                  Veniam ad cenam, sed iam nunc paciscor,
 5   IV,   9,   8|                                  Veniam ergo peterem? Iugulassem
 6   IV,   9,  17|      intendere, non sine ratione veniam dedit facto vetito quidem,
 7   IV,  11,  11| confessionem confugeret quasi ad veniam. Fecit.~ ~12.
 8   IV,  17,  11|     recusabo; quamquam non solum veniam me verum etiam laudem apud
 9    V,   2,   2|   facilitas tua, hoc magis dabis veniam, quod se non mereri fatentur.
10    V,   8,  11|       hic debeo; ideoque interim veniam, ut ne a meis verbis recedam,
11   VI,  14,   1|      Sollicitas me in Formianum. Veniam ea condicione, ne quid contra
12 VIII,  14,  10|          quis est error, tribuas veniam, deinde medearis scientia
13 VIII,  22,   3|  exorabiles istis etiam qui dare veniam nisi sibi nesciunt, mandemusque
14   IX,   2,   5|         enim summi amoris negare veniam brevibus epistulis amicorum,
15   IX,  17,   4|          alienis oblectationibus veniam, ut nostris impetremus.
16   IX,  26,  13|           intellego enim me, dum veniam prioribus peto, in illa
17   IX,  29,   2|        illud leges, ita singulis veniam ut non singulis dabis. An
18    X,  3a,   2|         Marium Priscum, et petii veniam huius muneris et impetravi.
19    X,  97,   2|        suspectus in praeteritum, veniam ex paenitentia impetret.