Lib. Ep. Par.

 1    I,   8,  15|         vanescit; homines enim cum rem destruere non possunt, iactationem
 2    I,  20,  20|         non servat modum qui infra rem quam qui supra, qui astrictius
 3  III,   9,  25| laudaturque. Non potui magis te in rem praesentem perducere.~ ~
 4  III,  14,   1|                                    Rem atrocem nec tantum epistula
 5  III,  19,   4|            vereor ne sit incautum, rem tam magnam isdem tempestatibus
 6   IV,   9,   7|       confiteri timerem. Praeterea rem manifestam infitiari augentis
 7    V,   7,   1|      institui nec praecipere posse rem publicam constat; Saturninus
 8    V,   7,   3|          non abhorrere, cum eandem rem publicam ut civis optimus
 9    V,   9,   6|    reprimit foedissimas pactiones, rem pulcherrimam turpissime
10    V,  20,   7|      vicitque numero. Impetravimus rem nec lege comprehensam nec
11  VII,   9,   3|          quae legeris hactenus, ut rem argumentumque teneas, quasi
12    X,   8,   3|       videor commodissime posse in rem praesentem excurrere. Nam
13    X,  31,   4|                    Necessario ergo rem totam, dum te consulerem,
14    X,  47,   1|   vetustissimum morem arbitrio suo rem publicam administrare.~ ~
15    X,  56,   2|          causa necessarium credidi rem integram ad te referre.~ ~
16    X,  72,   1|      proconsules praesunt; ideoque rem integram distuli, dum <tu>,
17    X, 110,   2|          Piso contra plurima se in rem publicam contulisse ac prope
18    X, 120,   1|       diplomata commodavi neque in rem ullam nisi tuam misi. Quam