Lib. Ep. Par.

 1    I,  12,   4|                        Sed tam longa, tam iniqua valetudine conflictabatur,
 2    I,  12,  11|      etiam robustissimis satis longa est; scio. Evasit perpetuam
 3    I,  22,   1|        attonitus. Perturbat me longa et pertinax valetudo Titi
 4    I,  22,   8|        si tantum difficilis et longa, resisteret maneretque:~ ~
 5   II,  10,   2|      pervagentur. Magna et iam longa exspectatio est, quam frustrari
 6   II,  15,   2|   tamen ut materna, et alioqui longa patientia occallui. Habent
 7   II,  17,  27|        utare; quod non numquam longa tranquillitas mollit, saepius
 8  III,   9,  26|         quid enim mihi cum tam longa epistula?' Nolito ergo identidem
 9   IV,  11,  16|       voles dum modo non minus longa epistula nuntia. Ego non
10   IV,  14,   8|        Sed quid ego plura? Nam longa praefatione vel excusare
11    V,  19,   4| ministeria praestaret. Accedit longa iam caritas hominis, quam
12   VI,   6,   3|             Meretur hanc curam longa mei caritate. Est mihi cum
13 VIII,   5,   3|        necessitas ipsa et dies longa et satietas doloris inducit.
14    X, 115,   1|     Nam et legis auctoritas et longa consuetudo usurpata contra