Lib. Ep. Par.

 1  III,   3,   5|      durior, ut in hac licentia temporum.~ ~6.
 2    V,   1,   7|    diffidentia causae, sed metu temporum. Verebantur quod videbant
 3   VI,  21,   1|         non tamen - ut quidam - temporum nostrorum ingenia despicio.
 4   VI,  27,   4|      ipsorum tum rerum etiam ac temporum condicione mutatur.~ ~5.
 5  VII,  19,   6| quamquam ex necessitate et metu temporum abolitos senatus consulto,
 6 VIII,  14,   2|         nosse debebas?' Priorum temporum servitus ut aliarum optimarum
 7 VIII,  18,   3|     quos sic decipi pro moribus temporum est. Addunt etiam non fuisse
 8   IX,  13,   3|  potuerat esse cum eo, qui metu temporum nomen ingens paresque virtutes
 9   IX,  13,   4|   immanissimum reum non communi temporum invidia, sed proprio crimine
10    X,  12,   2|         et ante omnia felicitas temporum, quae bonam conscientiam
11    X,  55,   1|       est ex iustitia nostrorum temporum.~ ~
12    X,  58,   7|        Quirites, ipsa felicitas temporum edicit, nec exspectandus
13    X,  78,   1|     consuetudinem praecedentium temporum honoribus eius praesidio