Lib. Ep. Par.

 1    I,  12,   1|      enim luctuosissimum genus mortis, quae non ex natura nec
 2    I,  12,   4|      haec tanta pretia vivendi mortis rationibus vincerentur.
 3   II,   1,   4|   dolorem tamen. Aditus tantum mortis durior longiorque, sed hic
 4  III,   7,   2|                          Causa mortis valetudo. Erat illi natus
 5  III,  14,   2|        extentus fidem peractae mortis implevit.~ ~3.
 6  III,  16     |        quae marito et solacium mortis et exemplum fuit. Multa
 7  III,  16     |      ei consilium pulcherrimae mortis non subitum fuisse. Quin
 8    V,  16,   5|    spatio valetudinis aut metu mortis infractus est, quo plures
 9    V,  16,   6| acerbumque funus! o morte ipsa mortis tempus indignius! iam testinata
10   VI,  10,   3|      miseratione, post decimum mortis annum reliquias neglectumque
11   VI,  20,  12|       morituram, si mihi causa mortis non fuisset. Ego contra
12   VI,  20,  14|   miserabantur; erant qui metu mortis mortem precarentur;~ ~15.
13   VI,  24,   4|       moreretur, comesque ipsa mortis, dux immo et exemplum et