Lib. Ep. Par.

 1   II,  17,   3|      boum armenta, quae montibus hieme depulsa herbis et tepore
 2   II,  17,  17|      finit. Haec iucunditas eius hieme, maior aestate.~ ~18.
 3  III,   1,   8|         nuntiata est - est autem hieme nona, aestate octava -,
 4  III,   5,   8|   studendi statim a nocte multa, hieme vero ab hora septima vel
 5  III,   5,  13|    Surgebat aestate a cena luce, hieme intra primam noctis et tamquam
 6  III,   5,  15|        pugillaribus, cuius manus hieme manicis muniebantur, ut
 7    V,   6,   4|                       Caelum est hieme frigidum et gelidum; myrtos
 8    V,   6,  12|         fruges devehit in urbem, hieme dumtaxat et vere; aestate
 9    V,   6,  24|         albescit. Idem cubiculum hieme tepidissimum, quia plurimo
10  VII,   2,   2|    exercitamque transcurrere, et hieme demum, cum credibile erit
11   IX,  40,   1|        quid ex hoc in Laurentino hieme permutem.~ ~2.
12   IX,  40,   2| necessitas instat, quae frequens hieme, non iam comoedo vel lyristae
13   IX,  40,   3|                    Habes aestate hieme consuetudinem; addas huc