Lib. Ep. Par.

 1    I,  12,   2|        magnum ex ipsa necessitate solacium est; in iis vero quos accersita
 2    I,  22,  12|      confusioni meae non mediocre solacium, si tu nihil quereris. Vale.~ ~
 3   II,   7,   3|          virtutis praemium, illud solacium doloris accepit, quod filio
 4  III,   1,  11|          conteror, quorum mihi et solacium et exemplum est idem Spurinna;~ ~
 5  III,  16     |     Arriae illius, quae marito et solacium mortis et exemplum fuit.
 6   IV,   2,   6|           tempore et, quod vexat, solacium putat. Dicit se velle ducere
 7    V,  16,  10|          mittes, memento adhibere solacium non quasi castigatorium
 8   VI,   7,   1| mediocriter affici unumque habere solacium, quod pro me libellos meos
 9  VII,   5,   2|       labore, in miseria curisque solacium. Vale.~ ~
10  VII,  19,  10|        habuerunt in adversis. Ego solacium relegatarum, ego ultor reversarum;
11 VIII,   5,   2|      Habet quidem Macrinus grande solacium, quod tantum bonum tam diu
12 VIII,  19,   1|                Et gaudium mihi et solacium in litteris, nihilque tam