Lib. Ep. Par.

 1   II,  11,   4| dicentibus, quantumque admisisset reus, tantum vindicandum.~ ~5.
 2  III,   9,  29|                Est lege cautum ut reus ante peragatur, tunc de
 3  III,   9,  34|           ita, dum ille peragitur reus, sedimus. Postea Norbanus
 4   IV,   9,   2|      sortitusque Bithyniam rediit reus, accusatus non minus acriter
 5   IV,   9,   7|         diluentis, praesertim cum reus ipse nihil integrum advocatis
 6   IV,   9,   9|        accusator sex horas, novem reus accepisset, ita diviserat
 7   IV,   9,   9| accepisset, ita diviserat tempora reus inter me et eum qui dicturus
 8  VII,   6,   3|           reum, cui opus esset ne reus videretur.~ ~4.
 9  VII,  19,   5|                   Nam cum Senecio reus esset quod de vita Helvidi
10  VII,  27,  14|           nisi forte quod non fui reus, futurus, si Domitianus
11   IX,  13,   7|          Quis est ante relationem reus?', alius: 'Salvi simus,