Lib. Ep. Par.

 1   II,  11,   1|                       Solet esse gaudio tibi, si quid acti est in
 2   IV,   9,  22| frequentia, magno clamore, magno gaudio exceptus est. Fecerat eum
 3   IV,  11,  13|         Domitiano adeo quidem ut gaudio proderetur, diceretque: '
 4   IV,  19,   1|           non dubito maximo tibi gaudio fore cum cognoveris dignam
 5   IV,  19,   3|          acturus, quanto cum egi gaudio afficitur! Disponit qui
 6    V,  14,   2| Exprimere non possum, quanto sim gaudio affectus, et ipsius et meo
 7    V,  14,   7| infinitum epistulam extendam, si gaudio meo indulgeam. Praevertor
 8 VIII,  10,   3|          et hunc nostrum dolorem gaudio mutent. Vale.~ ~
 9   IX,  37,   5|         quoque ut praesens votis gaudio gratulatione celebrabo.
10    X,  10,   1|     verbis non possum, quanto me gaudio affecerint epistulae tuae,
11    X,  10,   2|       exoptatissimi adventus tui gaudio frui possim, rogo permittas