Lib. Ep. Par.

 1    I,   5,   8|               me sibi reconcilient. Nec contentus pervenit ad Spurinnam; huic
 2    I,   5,  11|               Cicerone aemulatio et qui contentus est eloquentia saeculi nostri'.~ ~
 3    I,   5,  12|             Cicerone aemulatio, nec sum contentus eloquentia saeculi nostri;~ ~
 4   VI,  31,   5|          adulterium domi habuerat quasi contentus aemulum removisse.~ ~6.
 5  VII,  29,   2|               quinquagies, cuius honore contentus fuit.'~ ~3.
 6 VIII,   6,   1|               quinquagies, cuius honore contentus fuit.'~ ~2.
 7   IX,  13,   6| sapientissimumque cognovi: in hoc tamen contentus consilio meo fui veritus
 8   IX,  13,  26|                  sed imputabis tibi qui contentus libris non fuisti. Vale.~ ~
 9    X,   6,   2|               nihil interesse credebam, contentus fueram hoc solum scribere
10    X,  21,   1|            quibus me praeesse voluisti, contentus esset beneficiariis decem,