IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
Gaius Plinius Cecilius Secundus Epistulae Concordances (Hapax - words occurring once) |
bold = Main text Lib. Ep. Par. grey = Comment text
1 V, 6, 36| impleat nec redundet.~ ~37. 2 V, 6, 37| quantum accipit ab illo.~ ~38. 3 V, 6, 38| obscurum umbra premente.~ ~39. 4 V, 6, 39| in nemore non sentias.~ ~40. 5 V, 6, 40| simul omnia lavantur.~ ~41. 6 V, 6, 41| aut incohata percolui.~ ~42. 7 V, 6, 42| accersit atque attrahit.~ ~43. 8 V, 6, 43| eius, sed opus ipsum est.~ ~44. 9 V, 6, 44| in hoc in quod excessi.~ ~45. 10 V, 6, 45| aer liquidior accedit.~ ~46. 11 X, 11, 2| ius Quiritium L. Satrio Abascanto et P. Caesio Phosphoro et 12 III, 16 | aeternitatis, sine praemio gloriae, abdere lacrimas operire luctum, 13 II, 17, 22| fenestris apertis. Tam alti abdicitque secreti illa ratio, quod 14 IX, 36, 1| tenebris ab iis quae avocant abductus et liber et mihi relictus, 15 IV, 28, 3| ne in melius quidem sinas aberrare. Vale.~ ~ 16 VI, 20, 20| periculum et exspectantibus, abeundi consilium, donec de avunculo 17 VI, 20, 7| praefert, ingentique agmine abeuntes premit et impellit.~ ~8. 18 VI, 31, 14| Summo die abeuntibus nobis - tam diligens in 19 II, 11, 23| compti semper et pumicati non abhorrebat.~ ~24. 20 VII, 29, 3| hoc caenum, in has sordes abicerentur, quae denique ille furcifer 21 III, 14, 2| et cum exanimem putarent, abiciunt in fervens pavimentum, ut 22 VI, 24, 4| nam se cum marito ligavit abiecitque in lacum.~ ~5. 23 I, 5, 8| suppliciter, ut est cum timet abiectissimus: 'Rogo mane videas Plinium 24 VI, 16, 18| Ibi super abiectum linteum recubans semel atque 25 V, 21, 5| sine fructu posteritatis abierunt.~ ~6. 26 IV, 22, 7| Longius abii, libens tamen. Placuit agona 27 VI, 16, 15| suis nunc huc nunc illuc abire aut referri videbantur.~ ~ 28 III, 7, 3| industriae laudabili otio abluerat.~ ~4. 29 X, 96, 7| ne depositum appellati abnegarent. Quibus peractis morem sibi 30 IV, 22, 1| in duumviratu tollendum abolendumque curavit.~ ~2. 31 V, 5, 8| mors quam paucissima quae abolere possit inveniat. Vale.~ ~ 32 VII, 6, 6| legatus Polyaenus causas abolitae accusationis exposuit, postulavitque 33 VII, 19, 6| necessitate et metu temporum abolitos senatus consulto, publicatis 34 IV, 11, 6| etiam occidisset; nam vidua abortu periit.~ ~7. 35 VIII, 10, 1| tristior audies neptem tuam abortum fecisse, dum se praegnantem 36 VIII, 11, 2| culpa, aetatis aliqua. Inde abortus et ignorati uteri triste 37 VIII, 20, 8| mobile solum quam litori abrepta quasi illata et imposita 38 II, 8, 2| laqueos, si solvere negatur, abrumpam? Numquam, puto.~ ~3. 39 V, 5, 4| semper incohatum aliquid abrumpat.~ ~5. 40 VI, 6, 9| Abrumpe si qua te retinent: hoc 41 II, 11, 18| inclusit, non tamen sic ut abrumperet. Itaque in tertium diem 42 VII, 3, 4| otio involvas; quod ego non abrumpi sed intermitti volo.~ ~5. 43 VI, 20, 1| relictus - id enim ingressus abruperam - non solum metus verum 44 II, 14, 10| factum est, repetit quod abruperat.~ ~11. 45 I, 12, 8| vitae sed minora retinacula abrupit.~ ~9. 46 IX, 39, 5| solum templi hinc flumine et abruptissimis ripis, hinc via cingitur.~ ~ 47 VII, 27, 6| interdiu quoque, quamquam abscesserat imago, memoria imaginis 48 I, 20, 19| enim amputata oratio et abscisa, sed lata et magnifica et 49 VI, 20, 11| maria; cinxerat Capreas et absconderat, Miseni quod procurrit abstulerat.~ ~ 50 VI, 13, 2| labefactare sunt ausi, atque etiam absenti principi criminari; ab illo 51 VI, 7, 1| Scribis te absentia mea non mediocriter affici 52 III, 20, 12| quos et haurire ipsi et absentibus amicis quasi ministrare 53 IV, 17, 1| suscipiam causam Corelliae absentis contra C. Caecilium consulem 54 VI, 1, 1| commonent, seu quod desiderium absentium nihil perinde ac vicinitas 55 X, 22, 2| curandum ne milites a signis absint.~ ~ 56 VIII, 24, 5| despicias quod esse desierit; absit superbia asperitas.~ ~6. 57 V, 15, 1| Ut enim pictores pulchram absolutamque faciem raro nisi in peius 58 IV, 9, 5| quamvis auditu gravioribus non absolutionem modo verum etiam laudem 59 III, 10, 6| erit, quo verior melior absolutior fuerit. Valete.~ ~ 60 II, 5, 2| Interim quae absolutiora mihi videbantur, non fuit 61 III, 9, 21| terminus fuit quibusdam absolutis, pluribus damnatis atque 62 VI, 17, 1| effundam. Recitabatur liber absolutissimus.~ ~2. 63 IV, 27, 2| puto nihil generis eiusdem absolutius scriptum, nisi forte me 64 V, 10, 3| Perfectum opus absolutumque est, nec iam splendescit 65 IV, 13, 1| opusculum quod est in manibus absolvam.~ ~2. 66 VIII, 4, 6| mittito, immo etiam ante quam absolvas, sicut erunt recentia et 67 VIII, 14, 24| fore videbatur, ea quae absolvendos esse censebat numero praevaleret. 68 VIII, 14, 14| relegante, nec interim contra absolventes mox dissensuri congregarentur, 69 VIII, 14, 21| puniunt et qui relegant, absolventibus primum, mox inter se comparari. 70 V, 5, 3| Nerone et iam tres libros absolverat subtiles et diligentes et 71 III, 9, 33| praevaricationis damnato rea absolveretur.~ ~34. 72 VIII, 4, 6| paciscor: prima quaeque ut absolveris mittito, immo etiam ante 73 III, 5, 7| scrupulosa homo occupatus absolverit? Magis miraberis si scieris 74 VIII, 14, 17| alteri relegari, tertio absolvi. Utrumne sententiae duae 75 IX, 13, 17| factam Publicio Certo, si non absolvitur; nominatus est ab amicis 76 V, 6, 37| cadit iunctisque hiatibus et absorbetur et tollitur. E regione stibadii 77 V, 6, 11| quidquid liquoris accepit nec absorbuit, effundit in Tiberim.~ ~ 78 I, 12, 9| dies alter tertius quartus: abstinebat cibo. Misit ad me uxor eius 79 I, 12, 5| Hunc abstinentia sanctitate, quoad viridis 80 VII, 1, 6| placide leniterque dimissa, ad abstinentiam rursus, non secus ac modo 81 VIII, 6, 7| materia posset, quam si abstinentissimi fidelissimique custodis 82 VI, 8, 5| annorum. Homo est alieni abstinentissimus sui diligens; nullis quaestibus 83 VII, 21, 1| lectionibus difficulter sed abstineo, solisque auribus studeo.~ ~ 84 VIII, 22, 2| cotidie peccet, ita peccatis abstinet tamquam nemini ignoscat.~ ~ 85 VIII, 21, 3| amicis, foro et negotiis non abstinuissem. Addidi hunc ordinem me 86 IX, 26, 11| in Demosthene carpebat, abstinuit? <Chrê gar, ô andres Athênaioi, 87 VII, 9, 16| suadeo, studendi tempus abstulerim. Quin ergo pugillares resumis, 88 V, 1, 10| experiantur, utque tibi nihil abstulerit reverentia mei, offero pro 89 IV, 21, 2| in flore primo fecunditas abstulit. Angor infantium sorte, 90 I, 9, 3| dies quam frigidis rebus absumpsi!'~ ~4. 91 X, 33, 1| interiacente, Gerusian et Iseon absumpsit.~ ~2. 92 IV, 6, 1| regione Transpadana summa abundantia, sed par vilitas nuntiatur: 93 VI, 4, 2| secessus voluptates regionisque abundantiam inoffensa transmitteres.~ ~ 94 I, 17, 4| ipsum plurimis virtutibus abundare, qui alienas sic amat. Redditus 95 III, 12, 1| Socraticis tantum sermonibus abundet, in his quoque teneat modum.~ ~ 96 VII, 30, 3| post longum tempus suo iure abutuntur. Instat et necessitas agrorum 97 I, 8, 10| Accedebat his causis, quod non ludos 98 VII, 27, 3| Facta sunt omnia. Praeterea accedenti Carthaginem egredientique 99 IX, 26, 2| effervescere ecferri, ac saepe accedere ad praeceps; nam plerumque 100 VI, 16, 11| cinis incidebat, quo propius accederent, calidior et densior; iam 101 I, 20, 25| corrupi te, qui tibi si mihi accederes brevis epistulae necessitatem, 102 III, 18, 7| Accedet ergo hoc quoque laudibus 103 V, 19, 5| aeque amorem incitet et accendat quam carendi metus; quem 104 II, 19, 2| soleant commendare simul et accendere iudicum consessus, celebritas 105 VI, 5, 5| nunc quasi stimularent et accenderent, nunc quasi reconciliarent 106 IV, 5, 2| collatio, nullum quasi certamen accenderet.~ ~3. 107 II, 17, 7| purissimum solem continet et accendit. Hoc hibernaculum, hoc etiam 108 VIII, 14, 3| deprehendit; cuius dulcedine accensi, cogimur quaedam facere 109 V, 20, 1| advocatum et postularant et acceperant. Inducti in senatum inquisitionem 110 VI, 29, 10| minime malum; iudicibus acceptis in senatu remansit.~ ~11. 111 III, 4, 2| in Tuscos excucurrissem, accepto ut praefectus aerari commeatu, 112 X, 83, 1| perferrem, fas non putavi negare acceptumque ab iis libellum huic epistulae 113 IV, 13, 8| nisi dignus accipiat, si accepturus et ab ipsis erit.~ ~9. 114 VI, 25, 5| Experiamur tamen, accersamus Scaurum; demus hoc tuis, 115 V, 6, 42| longissimum si aliquid accersit atque attrahit.~ ~43. 116 V, 6, 45| nulla necessitas togae, nemo accersitor ex proximo, placida omnia 117 VI, 19, 1| Scis tu accessisse pretium agris, praecipue 118 II, 6, 1| nec refert, quemadmodum acciderit, ut homo minime familiaris 119 VII, 27, 14| Domitianus sub quo haec acciderunt diutius vixisset. Nam in 120 X, 107, 1| Libellum P. Accii Aquilae, centurionis sextae 121 X, 106, 1| Rogatus, domine, a P. Accio Aquila, centurione cohortis 122 VII, 1, 4| tandem remissus unctusque, acciperem a medico potionem, porrexi 123 III, 9, 8| singulis quoque vires omnium acciperet; postremo ne potentissimi 124 III, 19, 8| nec molestum erit mutuari; accipiam a socru, cuius arca non 125 V, 7, 2| consulti quod sum dicturus accipiant - antiquior iure est, utique 126 X, 55, 1| tu constitues. Invitos ad accipiendum compellere, quod fortassis 127 X, 70, 2| opportunitatem loci pro summo munere accipiet.~ ~3. 128 VII, 20, 6| legata et quidem pariter accipimus.~ ~7. 129 V, 3, 6| Cornelius Nepos et prius Accius Enniusque. Non quidem hi 130 I, 8, 17| dicendo assentationem vulgi acclamationemque defugerim, nunc eadem illa 131 X, 50, 1| transferre in eam quae est accommodatior; nec te moveat, quod lex 132 V, 19, 7| lac eiusmodi curationibus accommodatissimum.~ ~8. 133 X, 60, 1| scriberet; sed meae naturae accommodatius est credere etiam statui 134 II, 5, 2| rogo intentionem scribentis accommodes. Nihil enim adhuc inter 135 II, 8, 3| veteribus negotiis nova accrescunt, nec tamen priora peraguntur: 136 II, 1, 8| honores meos ex secessibus accucurrit, cum iam pridem eiusmodi 137 VII, 6, 7| magis silentio quam oratione accuratissima profuisse.~ ~8. 138 X, 34, 2| inhibeant ac, si res poposcerit, accursu populi ad hoc uti.~ ~ 139 V, 13, 1| egit ipse pro se nullo accusante. Nam legati Vicetinorum 140 II, 11, 2| Marius Priscus accusantibus Afris quibus pro consule 141 III, 9, 33| relegatus est. Itaque cum Castam accusarem nihil magis pressi, quam 142 VI, 31, 12| volunt quod sibi licuerit non accusari.' Tum ex consilii sententia 143 III, 7, 3| Nerone - credebatur sponte accusasse -, sed in Vitelli amicitia 144 VI, 22, 4| dum defenditur turpis, dum accusat sceleratus probaretur. Corrupto 145 III, 4, 5| hospitum iniurias voluntariis accusationibus exsecutos, quo deformius 146 X, 81, 6| sepultos pertineret non accusatorem se sed advocatum Flavi Archippi, 147 III, 9, 29| optime ex accusatione ipsa accusatoris fides aestimatur.~ ~30. 148 X, 59, 1| tamen ut missurum me notum accusatrici eius facerem, a qua et ipsa 149 X, 60, 2| Libellos Furiae Primae accusatricis, item ipsius Archippi, quos 150 VI, 29, 9| Accusavi Marium Priscum, qui lege 151 III, 9, 17| cohortis sub Classico fuerat, accusavimus dispari eventu: Prisco in 152 VI, 22, 6| Nam defensus expeditissime accusavit vehementer, nec minus acer 153 V, 5, 4| Mihi autem videtur acerba semper et immatura mors 154 IX, 12, 2| quando tu quoque filium tuum acerbius duriusque tractares. Cogita 155 V, 16, 6| O triste plane acerbumque funus! o morte ipsa mortis 156 VII, 17, 7| si quid mihi credis tunc acerrime emendo;~ ~8. 157 V, 17, 4| exosculatus adulescentem, qui est acerrimus stimulus monendi, laudibus 158 X, 65, 3| et divi Titi ad eosdem et Achaeos et Domitiani ad Avidium 159 VIII, 20, 2| novimus, quae si tulisset Achaia Aegyptos Asia aliave quaelibet 160 VIII, 24, 2| te missum in provinciam Achaiam, illam veram et meram Graeciam, 161 VIII, 6, 2| dico illi veteres, Africani Achaici Numantini, sed hi proximi 162 V, 6, 43| Vergilius arma hic Aeneae Achillis ille describat; brevis tamen 163 II, 7, 1| ut multis, qui numquam in acie steterunt, numquam castra 164 I, 14, 7| Aciliano vero ipsi plurimum vigoris 165 I, 14, 3| provisus esset Minicius Acilianus, qui me ut iuvenis iuvenem - 166 III, 14 | XIV. C. PLINIUS ACILIO SUO S.~ ~1. 167 VII, 3, 5| non nullis interdum quasi acoribus condias. Vale.~ ~ 168 VIII, 16, 3| Sed quamquam his solaciis acquiescam, debilitor et frangor eadem 169 VI, 7, 2| gratum quod his fomentis acquiescis; invicem ego epistulas tuas 170 X, 82, 1| maiestatis reverentiam nomini meo acquiri.~ ~2. 171 II, 3, 9| viva vox afficit. Nam licet acriora sint quae legas, altius 172 IV, 2, 1| an malum putet. Erat puer acris ingenii sed ambigui, qui 173 VI, 31, 13| principem cogitares. Interdum acroamata audiebamus, interdum iucundissimis 174 VII, 33, 10| quamquam non exigo ut excedas actae rei modum. Nam nec historia 175 III, 9, 2| Nam fuit multiplex, actaque est saepius cum magna varietate. 176 II, 11, 1| esse gaudio tibi, si quid acti est in senatu dignum ordine 177 III, 5, 7| illum aliquamdiu causas actitasse, decessisse anno sexto et 178 IX, 15, 2| Retracto enim actiunculas quasdam, quod post intercapedinem 179 VII, 18, 2| agrum ex meis longe pluris actori publico mancipavi; eundem 180 VIII, 4, 2| desperantem; super haec actos bis triumphos, quorum alter 181 X, 113, 1| decuriones, id existimo acturos, ut praestatione ceteris 182 IX, 25, 3| Nunc me rerum actus modice sed tamen distringit; 183 VI, 1, 1| nihil perinde ac vicinitas acuit, quoque propius accesseris 184 III, 15, 4| sic auribus duci, ut omnes aculei iudicii mei illarum delenimentis 185 I, 20, 18| desiderat, relinquere vero aculeum in audientium animis is 186 IV, 19, 2| Summum est acumen summa frugalitas; amat me, 187 IV, 27, 5| Vides quam acuta omnia quam apta quam expressa. 188 II, 12, 2| censuit ordine movendum, Acutius Nerva in sortitione provinciae 189 VII, 3, 5| facerem, dulcibus cibis acres acutosque miscerem, ut obtusus illis 190 II, 7, 4| virtute, quibus nunc honore adaequatus est.~ ~5. 191 III, 7, 8| locis villas possidebat, adamatisque novis priores neglegebat. 192 IX, 40, 3| aestate hieme consuetudinem; addas huc licet ver et autumnum, 193 IV, 13, 7| necessitate collationis addatur.~ ~8. 194 III, 10, 5| simplicitate, si qua existimabitis addenda commutanda omittenda, indicetis 195 III, 6, 5| capiat, si hos quoque putabis addendos.~ ~6. 196 X, 39, 6| est, male impendamus quod addendum cst.~ ~ 197 VII, 4, 7| blanditias et furta novas addentia flammas?'~ ~8. 198 VIII, 14, 6| exsecutio prioribus aliquid addentium, omnem denique senatorium 199 VI, 16, 2| scriptorum tuorum aeternitas addet.~ ~3. 200 VII, 11, 6| statim portionem meam sibi addiceret, paruit. Vides quam ratum 201 IV, 22, 5| ingenio saevo mala caecitatis addiderat: non verebatur, non erubescebat, 202 VIII, 14, 20| contenta lex dicere 'alia' addiderit 'omnia'. Num ergo dubium 203 III, 9, 5| intercapedinem tunc reductum. Addiderunt Baetici, quod simul socios 204 I, 8, 1| ego id ipsum destinassem. Addidisti ergo calcaria sponte currenti, 205 IX, 19, 1| Reprehendis quod iusserit, addis etiam melius rectiusque 206 IV, 23, 1| scias, cotidie tamen aliquid addiscere.~ ~2. 207 II, 3, 5| malitiae quamvis nolimus addiscimus:~ ~6. 208 I, 5, 9| Exponit Reguli mandata, addit preces suas, ut decebat 209 II, 11, 14| spatiosissimas acceperam, sunt additae quattuor. Adeo illa ipsa, 210 X, 39, 5| ea pecunia, quam buleutae additi beneficio tuo aut iam obtulerunt 211 III, 9, 16| haec spoliatis relinqui. Additum est, ut pecuniae quas creditoribus 212 VIII, 6, 6| satis gratus videretur? Additur: 'Ut Pallas, cui se omnes 213 VII, 11, 1| septingentis milibus Corelliae addixerit. Adicis hos nongentis milibus 214 X, 61, 2| lacus fossa usque ad flumen adduci nec tamen in flumen emitti, 215 IV, 15, 4| deinde bono quodam omine adducimur.~ ~5. 216 II, 9, 1| mea dignitas in discrimen adducitur.~ ~2. 217 VIII, 10, 1| expiavit, in summum periculum adducta.~ ~2. 218 I, 16, 4| tantum et circumscriptior et adductior.~ ~5. 219 VI, 20, 1| Ais te adductum litteris quas exigenti tibi 220 X, 56, 4| cognitionem meam. Est enim adductus ad me in perpetuum relegatus < 221 VIII, 18, 3| pro moribus temporum est. Addunt etiam non fuisse ei liberum 222 IV, 13, 3| enim una atque etiam ipse adduxerat puerum -: 'Quia nullos hic 223 III, 9, 35| et disertus, in discrimen adduxit. Protexi viros optimos eosdemque 224 VII, 33, 4| accusationem exsecuti sumus, hac adeamus consules petamusque, ne 225 VIII, 24, 4| dederit, Athenas esse quas adeas Lacedaemonem esse quam regas; 226 III, 21, 5| meam Esquiliis quaerat, adeat reverenter:~ ~Sed ne tempore 227 II, 15, 1| nihil enim aeque gratum est adeptis quam concupiscentibus.~ ~ 228 VII, 29, 4| satius, ne se magnum aliquid adeptos putent, qui huc felicitate 229 IV, 17, 3| est enim ut ea, quae quis adeptus est ipse, quam amplissima 230 VI, 20, 15| vera pericula augerent. Aderant qui Miseni illud ruisse 231 IV, 17, 11| Quare ego vero Corelliae adero promptissime nec subire 232 I, 23, 3| appellasset vel ille cui adessem, vel ille quem contra, intercederem 233 I, 20, 14| mihi Regulus, cum simul adessemus: 'Tu omnia quae sunt in 234 IV, 16, 1| apud centumviros essem, adeundi mihi locus nisi a tribunali, 235 X, 69, 1| provincialibus pontificum adeundorum, si reliquias suorum propter 236 V, 6, 31| inclinato die aestiva. Hac adeuntur diaetae duae, quarum in 237 VIII, 14, 11| genus quaestionis quod adfero ad te aut non satis tritum 238 X, 39, 4| quo opus incohatum est, adfirmat parietes quamquam viginti 239 I, 5, 5| aliud tunc mihi quam deos adfuisse. 'Respondebo' inquam 'si 240 IV, 17, 4| Sed mihi cogitanti adfuturum me Corelli filiae omnia 241 VIII, 20, 7| velut cumbulae onerariis adhaerescunt, saepe inter se maiores 242 II, 17, 9| Adhaeret dormitorium membrum transitu 243 I, 12, 13| Proinde adhibe solacia mihi, non haec: ' 244 VI, 15, 4| sani verum etiam ut sanos adhibeant. Vale.~ ~ 245 VI, 31, 13| remissiones sequebantur. Adhibebamur cotidie cenae; erat modica, 246 VI, 28, 2| nisi adhibueritis modum ego adhibebo; et iam tuis denuntiavi, 247 II, 5, 13| modum, quem etiam orationi adhibendum puto, in epistula excedam. 248 V, 16, 10| litteras mittes, memento adhibere solacium non quasi castigatorium 249 III, 15, 1| an editione sint digni; adhibes preces, allegas exemplum: 250 VI, 15, 3| interest tamen officiis, adhibetur consiliis atque etiam ius 251 X, 84, 1| negotium pertinentibus, adhibitis Virdio Gemellino et Epimacho 252 IV, 7, 2| Ipse vero nuper adhibito ingenti auditorio librum 253 II, 19, 9| autem si placuerit recitare adhibituri sumus eruditissimum quemque. 254 VI, 11, 1| O diem laetum! Adhibitus in consilium a praefecto 255 I, 5, 4| cum recitaret librum non adhibuerat. Praeterea reminiscebatur, 256 VI, 28, 2| fecissem. In posterum nisi adhibueritis modum ego adhibebo; et iam 257 V, 1, 5| enim quod aequissimum.' Adhibui in consilium duos quos tunc 258 V, 16, 4| obsequebatur, sororem patrem adhortabatur ipsamque se destitutam corporis 259 V, 17, 6| adulescentes tacitae laudare adhortari, et quod amborum gloriae 260 I, 8, 11| modo verum etiam exquisitis adhortationibus impetrandum est.~ ~12. 261 VII, 9, 10| te ad versus non versibus adhorter? -~ ~11. 262 VIII, 17, 3| delicatissimus amnium ideoque adiacentibus villis velut invitatus retentusque, 263 V, 6, 19| quod prosilit villae, hac adiacentis hippodromi nemus comasque 264 VI, 16, 14| Sed area ex qua diaeta adibatur ita iam cinere mixtisque 265 VI, 5, 2| in futurum ad eam legem adici, ut sicut accusatoribus 266 VI, 31, 17| mare. Saxis deinde pilae adicientur quae procedente tempore 267 II, 17, 21| obductis reductisve modo adicitur cubiculo modo aufertur. 268 I, 2, 5| errori nostro album calculum adieceris.~ ~6. 269 III, 6, 7| sed contrahes frontem, cum adiecero 'ad paucos dies': neque 270 II, 3, 10| Demosthenis admirantibus cunctis, adiecisse fertur: 'ti de, ei autou 271 VII, 6, 12| unum illud verbum Africanus adiecisset, in quo non dubito omnia 272 X, 8, 1| in municipium transferre adiecta sua statua.~ ~2. 273 IX, 22, 3| periculo eius tantum discrimen adierunt, quantum ex salute gloriae 274 II, 9, 1| pro me sollicitudinem non adii, quasi pro me altero patior; 275 VIII, 14, 13| illis vitam relinquit, haec adimit -, cum interim et qui morte 276 IV, 8, 1| et insigne est, quod non adimitur viventi.~ ~2. 277 II, 5, 8| stomachus noster recusat, adimunt gratiam illis quibus capitur.~ ~ 278 IV, 8, 6| contigerunt; illud vero ut adipisci arduum sic etiam sperare 279 X, 75, 2| testamento, ut hereditatem suam adirem cerneremque, ac deinde praeceptis 280 II, 4, 1| fortasse dubitandum, an adires hereditatem etiam viro gravem.~ ~ 281 X, 68, 1| causa collegium pontificum adiri solere, te, domine, maximum 282 X, 56, 4| hunc, quem relegaverat, an adisset docuissetque proconsulem. < 283 VII, 27, 11| Postero die adit magistratus, monet ut illum 284 II, 17, 2| composito die possis ibi manere. Aditur non una via; nam et Laurentina 285 II, 1, 4| tremere, citra dolorem tamen. Aditus tantum mortis durior longiorque, 286 II, 19, 4| praecipua pronuntiationis adiumenta, oculi manus, praepediuntur. 287 IV, 3, 2| gravitati tantum comitatis adiungere, non minus difficile quam 288 II, 9, 3| studium meum non incitaret, adiutum tamen cuperem iuvenem probissimum 289 VIII, 23, 2| induerat, suffragio meo adiutus in petendis honoribus fuerat; 290 X, 121, 1| quae officio tuo dedi, adiuvandum esset, cum apud amitam suam 291 X, 82, 2| admitterem etiam si exemplis adiuvaretur, ratio totius operis effecti 292 X, 28, 1| Gemellino procuratore meo, quem adiuvat.~ ~ 293 VIII, 8, 3| solum planum, remis non adiuvetur, idem aegerrime remis contisque 294 X, 64, 1| epistulis misit, diplomate adiuvi.~ ~ 295 IV, 21, 3| superest, domumque pluribus adminiculis paulo ante fundatam desolatus 296 X, 47, 1| arbitrio suo rem publicam administrare.~ ~2. 297 VI, 30, 4| rusticorum autem praediorum administratio poscit durum aliquem et 298 II, 1, 7| non solum publice quantum admirabar tantum diligebam;~ ~8. 299 IX, 26, 4| turbato mari vehitur: tunc admirante nullo, illaudatus inglorius 300 II, 3, 10| Rhodiis orationem Demosthenis admirantibus cunctis, adiecisse fertur: ' 301 I, 16, 9| pravum malignumque est, non admirari hominem admiratione dignissimum, 302 II, 10, 7| enim qui concursus quae admiratio te, qui clamor quod etiam 303 I, 12, 10| Kekrika', quae vox quantum admirationis in animo meo tantum desiderii 304 X, 78, 3| coerceantur; aut, si plus admiserint quam ut in re praesenti 305 V, 13, 4| nihilque dignum animadversione admisisse convinceretur, liberandum, 306 II, 11, 4| solutamque dicentibus, quantumque admisisset reus, tantum vindicandum.~ ~ 307 IX, 36, 2| potuerunt. Notarium voco et die admisso quae formaveram dicto; abit 308 V, 16, 10| humanum. Quod ut facilius admittat, multum faciet medii temporis 309 X, 82, 2| ea quaestione, quam non admitterem etiam si exemplis adiuvaretur, 310 VI, 16, 17| adspicere, ecquid iam mare admitteret; quod adhuc vastum et adversum 311 X, 79, 3| liberos quam e plebe in curiam admitti.~ ~4. 312 VIII, 24, 1| enim praeceptore eges -, admoneam tamen, ut quae scis teneas 313 V, 3, 9| multis admonetur, et si non admoneatur, quid quisque sentiat perspicit 314 I, 2, 4| intempestivis amoenitatibus admonebamur: acres enim esse non tristes 315 III, 3, 6| ab illo quam a te meque admonebitur, quibus imaginibus oneretur, 316 VIII, 24, 10| initio dixi, scripsisse me admonentem, non praecipientem; quamquam 317 V, 14, 9| Cornuto audio officium, mei admoneor. Cupio te quoque sub idem 318 II, 11, 15| post me stantem saepius admoneret voci laterique consulerem, 319 III, 10, 6| vestri imaginem faceret, admoneretis, quid exprimere quid emendare 320 IV, 17, 1| ago; quod rogas, queror. Admoneri enim debeo ut sciam, rogari 321 X, 34, 2| ignes auxilio esse possint, admonerique dominos praediorum, ut et 322 VII, 3, 4| Fortasse enim his ipsis admoneris, ut te magis ac magis otio 323 I, 8, 7| aliis debeamus. Ut nobis, admonet illud, quod pleraque quae 324 V, 3, 9| Multa etiam multis admonetur, et si non admoneatur, quid 325 III, 18, 4| commodum' et 'si valde vacaret' admoniti - numquam porro aut valde 326 V, 16, 11| mox desiderat et clementer admotis acquiescit. Vale.~ ~ 327 VII, 1, 4| manum utque tangeret dixi, admotumque iam labris poculum reddidi.~ ~ 328 VII, 27, 12| quendam in toro residentem, admoventemque capiti suo cultros, atque 329 I, 12, 10| induruisse. Dixerat sane medico admoventi cibum: 'Kekrika', quae vox 330 X, 1, 1| publicae quam susceperas admovere.~ ~2. 331 II, 5, 9| frustra, si modo tu curam tuam admoveris interim istis, mox iis quae 332 IX, 33, 6| qui primus expertus est, adnatat nanti, insilit tergo, fertur 333 V, 6, 28| quae villae hippodromum adnectit. Haec facies, hic usus a 334 II, 5, 7| Adnisi certe sumus, ut quamlibet 335 II, 9, 3| Proinde adnitendum est mihi, ut talem eum iudicent 336 III, 13, 5| viro? Quin potius illud: adnota, quae putaveris corrigenda. 337 III, 5, 10| in sole, liber legebatur, adnotabat excerpebatque. Nihil enim 338 III, 5, 11| Super hanc liber legebatur adnotabatur, et quidem cursim.~ ~12. 339 VII, 17, 7| tribus lego; mox aliis trado adnotanda, notasque eorum, si dubito, 340 VII, 20, 2| Nunc a te librum meum cum adnotationibus tuis exspecto. O iucundas, 341 VII, 12, 3| laudabor, ut in eo quod adnotatum invenies et suprascripto 342 II, 11, 6| dissensiones fuit sola frequens, adnotatumque experimentis, quod favor 343 IX, 26, 13| peto, in illa ipsa quae adnotaveras incidisse. Sed confodias 344 IX, 26, 5| autem refert, reprehendenda adnotes an insignia.~ ~6. 345 I, 22, 11| superest ut promissis deus adnuat tandemque me hac sollicitudine 346 II, 11, 22| Tum illi qui se Collegae adnumerari patiebantur in diversum 347 VIII, 8, 4| velut mersas viridi imagine adnumerat. Rigor aquae certaverit 348 III, 3, 2| omnibus ita demum similis adolescet, si imbutus honestis artibus 349 VII, 21, 2| facio. Cryptoporticus quoque adopertis inferioribus fenestris tantum 350 II, 20, 2| dico Pisonis, quem Galba adoptavit. Ad hanc Regulus venit. 351 VIII, 18, 4| potestatem emancipatam filiam adoptionis fraude revocaverat et quidem 352 I, 8, 15| qui benefacta sua verbis adornant, non ideo praedicare quia 353 IV, 27, 5| tali, quod ille moribus adornat. Vivit cum Spurinna, vivit 354 V, 6, 35| brevioribus utrimque platanis adornatur.~ ~36. 355 II, 12, 1| satis, circumcisum tamen et adrasum est.~ ~2. 356 VIII, 14, 10| ut recentia sic rara ut adsidua tractare.~ ~11. 357 I, 7, 5| ut vel contra Baeticos adsim.~ ~6. 358 VIII, 14, 5| adsuescerent; inde honores petituri adsistebant curiae foribus, et consilii 359 V, 6, 21| eademque omnia quae porticus adspicit.~ ~22. 360 VIII, 14, 5| duces agere dum sequuntur adsuescerent; inde honores petituri adsistebant 361 VI, 27, 2| consul omni hac, etsi non adulatione, specie tamen adulationis 362 V, 17, 6| habeant; quae nunc mihi hos adulescentes tacitae laudare adhortari, 363 III, 3, 4| Adest enim adulescenti nostro cum ceteris naturae 364 VIII, 23, 7| Afficior adulescentia ipsius, afficior necessitudinum 365 IX, 21, 3| facies. Remitte aliquid adulescentiae ipsius, remitte lacrimis, 366 I, 14, 1| dilexerimque, quibus ille adulescentiam meam exhortationibus foverit, 367 II, 5, 5| remittas. Sunt enim quaedam adulescentium auribus danda, praesertim 368 VI, 6, 3| solebat tamen vixdum adulescentulo mihi pater eius cum magna 369 X, 96, 7| ne furta ne latrocinia ne adulteria committerent, ne fidem fallerent, 370 VI, 31, 4| die audita est Gallitta adulterii rea. Nupta haec tribuno 371 VI, 31, 5| quidem etiam post delatum adulterium domi habuerat quasi contentus 372 X, 61, 2| terram, quae interiacebit, advecta fossa onera transponere 373 VI, 20, 16| quod non dies nobis, sed adventantis ignis indicium videbatur. 374 VII, 27, 8| Tum crebrescere fragor, adventare et iam ut in limine, iam 375 V, 7, 3| amplius tertiam partem ex adventicio denegem? Scio te quoque 376 X, 56, 2| enim me quidam indicavitque adversarios suos a Servilio Calvo, clarissimo 377 V, 6, 16| bestiarum effigies invicem adversas buxus inscripsit; acanthus 378 I, 18, 1| perterritum somnio vereri ne quid adversi in; actione patiaris; rogas 379 III, 16 | dicit, exsiluit cathedra adversoque parieti caput ingenti impetu 380 I, 10, 5| mediocriter quoque doctos advertant et afficiant. Disputat subtiliter 381 IX, 26, 6| Omnis enim advertit, quod eminet et exstat; 382 VII, 27, 7| magis conducit. Ubi coepit advesperascere, iubet sterni sibi in prima 383 V, 8, 11| ne a meis verbis recedam, advocandi peto.~ ~12. 384 VII, 17, 12| me. Ego enim non populum advocare sed certos electosque soleo, 385 VIII, 6, 9| Caesar ipse patronus, ipse advocaretur, ne sestertium centies quinquagies 386 V, 3, 11| non in cubiculum amicos advocarim, quos plures habere multis 387 IV, 17, 2| cum isto, contra quem me advocas, non plane familiaris sed 388 VI, 33, 3| colliguntur -, ingens utrimque advocatio et numerosa subsellia, praeterea 389 III, 4, 7| senatoris. Videbam ergo advocationi meae non minorem gratiam 390 VI, 18, 1| et ornatissimam coloniam advocationis officio, et te gratissimo 391 II, 19, 2| iudicum consessus, celebritas advocatorum, exspectatio eventus, fama 392 VII, 6, 1| attulit etiam ad nos Vareni advocatos.~ ~2. 393 V, 12, 1| oratiunculam quam publicare cogito, advocavi aliquos ut vererer, paucos 394 I, 22, 8| mecum, quos maxime diligit, advocavit rogavitque, ut medicos consuleremus 395 I, 18, 3| quiescenti visa est socrus mea advoluta genibus ne agerem obsecrare; 396 IX, 21, 1| te dixeras, venit ad me advolutusque pedibus meis tamquam tuis 397 IX, 39, 3| exstruero, addidero porticus aedi, illam ad usum deae has 398 X, 39, 5| balineum defodiunt magis quam aedificant, et quidem ex ea pecunia, 399 IX, 7, 1| Aedificare te scribis. Bene est, inveni 400 IX, 7, 1| est, inveni patrocinium; aedifico enim iam ratione quia tecum. 401 VIII, 23, 8| Modo designatus aedilis, recens maritus recens pater 402 VIII, 23, 5| qua vigilantia hanc ipsam aedilitatem cui praereptus est petiit! 403 V, 16 | XVI. C. PLINIUS AEFULANO MARCELLINO SUO S.~ ~1. 404 II, 20, 2| hominis, qui venerit ad aegram, cuius marito inimicissimus, 405 II, 8, 2| licere, qui sic concupisco ut aegri vinum balinea fontes. Numquamne 406 VIII, 23, 8| impendentis mali nescius, pariter aegrum pariter decessisse cognovi, 407 X, 6, 2| Ego autem, quia inter Aegyptios ceterosque peregrinos nihil 408 X, 6, 1| deinde Romanam, quoniam esset Aegyptius.~ ~2. 409 VIII, 20, 2| quae si tulisset Achaia Aegyptos Asia aliave quaelibet miraculorum 410 V, 19, 6| reiecit atque ob hoc in Aegyptum missus a me post longam 411 IX, 26, 9| dedoika, mê doxête tisi ton aei boulomenon einai ponêron 412 V, 14, 1| Cornutum Tertullum accepisse Aemiliae viae curam.~ ~2. 413 V, 14, 4| aetas nostra in utroque sexu aemulandos tulit; quae societas amicitiarum 414 VII, 30, 5| habui in manibus, non ut aemularer - improbum enim ac paene 415 I, 2, 3| vereor ne improbe dicam - aemulationi repugnavit: erat enim prope 416 IX, 22, 1| praeterea in litteris veteres aemulatur exprimit reddit, Propertium 417 VI, 21, 4| aliosque aetatis eiusdem aemulatus; licet has inter Plautinas 418 V, 15, 1| Cum versus tuos aemulor, tum maxime quam sint boni 419 V, 6, 43| quot Vergilius arma hic Aeneae Achillis ille describat; 420 VII, 13, 1| te et studere significat. Aenigmata loquor? Ita plane, donec 421 VI, 11, 2| magnum ingenium, iudicium aequale; quae singula mihi voluptati 422 VII, 20, 3| aetate dignitate propemodum aequales, non nullius in litteris 423 IV, 17, 6| audebo dicere - reverentia ut aequali habebatur. Ille meus in 424 IX, 33, 4| litus, redditque terrae et aequalibus.~ ~5. 425 VIII, 20, 4| circumscriptus et undique aequalis: nullus sinus, obliquitas 426 II, 12, 5| nihil est tam inaequale quam aequalitas ipsa. Nam cum sit impar 427 IX, 5, 3| permixta sunt, nihil est ipsa aequalitate inaequalius. Vale.~ ~ 428 II, 5, 11| illo posses congruentiam aequalitatemque deprendere, posses tamen 429 VIII, 2, 6| verum arbitrabar, quos non aequasset fides solutionis, hos benignitate 430 II, 6, 3| exaequo, quos mensa et toro aequavi.'~ ~4. 431 VIII, 14, 24| censebat, nescio an iure, certe aequitate postulationis meae victus, 432 I, 2, 2| tantorum virorum, 'pauci quos aequus ...' assequi possunt.~ ~ 433 V, 19, 7| saepe referentem esse ibi et aera salubrem et lac eiusmodi 434 IX, 37, 2| nulla iam cura minuendi aeris alieni, quod desperant posse 435 IX, 26, 9| talia, ut praeteream quae ab Aeschine 'thaumata', non 'rêmata' 436 II, 3, 10| vero falsum putamus illud Aeschinis, qui cum legisset Rhodiis 437 VII, 4, 4| cum meridie - erat enim aestas - dormiturus me recepissem, 438 VII, 2, 2| Patiar ergo aestatem inquietam vobis exercitamque 439 IX, 40, 3| autumnum, quae inter hiemem aestatemque media, ut nihil de die perdunt, 440 III, 11, 6| corporis hiemes iuxta et aestates ferat, ut nullis laboribus 441 X, 73, 1| haesitationem tibi fecit, aestimabo an debeas cognoscere de 442 VIII, 4, 7| effecta. Scio. Itaque et a me aestimabuntur ut coepta, spectabuntur 443 X, 23, 1| sordidum et vetus. Itaque magni aestimant novum fieri; quod videris 444 IV, 28, 1| Severus vir doctissimus magni aestimat in bibliotheca sua ponere 445 X, 84, 1| liberto meo procuratoribus, ut aestimatis etiam iis, quae contra dicuntur, 446 VI, 17, 5| huius operis, quis benignior aestimator?~ ~6. 447 V, 21, 2| si illius utilitatibus aestimetur, cuius interest quam maturissime 448 II, 17, 10| cum procoetone, altitudine aestivum, munimentis hibernum; est 449 V, 6, 15| sui parte meridiem spectat aestivumque solem ab hora sexta, hibernum 450 IV, 11, 5| Fremebat enim Domitianus aestuabatque in ingenti invidia destitutus.~ ~ 451 VI, 16, 19| et angustus et frequenter aestuans erat.~ ~20. 452 IX, 33, 2| ex hoc in modum fluminis aestuarium emergit, quod vice alterna, 453 VIII, 23, 3| Nam quotus quisque vel aetati alterius vel auctoritati 454 VIII, 5, 1| quantasque virtutes, ex diversis aetatibus sumptas, collegit et miscuit!~ ~ 455 X, 96, 2| sitne aliquod discrimen aetatum, an quamlibet teneri nihil 456 III, 21, 6| aeternitas? At non erunt aeterna, quae scripsit; non erunt 457 VI, 20, 15| plures nusquam iam deos ullos aeternamque illam et novissimam noctem 458 X, 88, 1| alios quam felicissimos agas aeternaque laude florentem virtutis 459 VII, 18, 5| utilitatibus publicas, mortalibus aeternas anteferre, multoque diligentius 460 VIII, 6, 14| insculpta sunt publicis aeternisque monumentis praetoria ornamenta 461 X, 41, 1| demonstrari opera non minus aeternitate tua quam gloria digna, quantumque 462 X, 83, 1| sanctissima, id est per aeternitatem tuam salutemque, ut preces 463 X, 59, 1| Archippus per salutem tuam aeternitatemque petit a me, ut libellum 464 II, 11, 1| salubre, rei magnitudine aeternum.~ ~2. 465 II, 1, 7| desiderandus est ut exemplar aevi prioris, mihi vero praecipue, 466 VII, 27, 11| et implicita, quae corpus aevo terraque putrefactum nuda 467 IV, 24, 5| tempus, si vices rerum, aevum putes;~ ~6. 468 VIII, 18, 5| sunt. Quin etiam Domitius Afer, qui illos in nomen assumpsit, 469 X, 10, 1| possum, quanto me gaudio affecerint epistulae tuae, ex quibus 470 V, 21, 1| Varie me affecerunt litterae tuae; nam partim 471 IX, 22, 1| Magna me sollicitudine affecit Passenni Pauli valetudo, 472 III, 13, 4| Nec vero affectanda sunt semper elata et excelsa. 473 III, 6, 6| vel ipse - quod mavis - afferam mecum. Destino enim, si 474 X, 58, 8| aliquam gaudiis publicis afferat haesitationem vel eorum 475 VII, 6, 10| retractanti, si quid novi afferret.~ ~11. 476 X, 96, 5| iusseram cum simulacris numinum afferri, ture ac vino supplicarent, 477 V, 20, 3| commendationis et detrahit et affert memoria vox gestus tempus 478 IX, 9, 1| Quintiani morte tam dolenter afficeris, ut amissi caritatem desiderio 479 I, 10, 5| quoque doctos advertant et afficiant. Disputat subtiliter graviter 480 VII, 19, 9| pariter et rescisso vulnere afficiet.~ ~10. 481 II, 3, 9| habitus gestus etiam dicentis affigit;~ ~10. 482 X, 51, 1| socrui meae praestitisti, ut affinem eius Caelium Clementem in 483 IX, 33, 11| attolles! Quamquam non est opus affingas aliquid aut astruas; sufficit 484 IX, 30, 1| tribuere patriae propinquis, affinibus amicis, sed amicis dico 485 VIII, 18, 7| in quo denique omnibus affinitatibus pro cuiusque officio gratia 486 II, 4, 2| Cum vero ego ductus affinitatis officio, dimissis omnibus 487 X, 96, 7| Affirmabant autem hanc fuisse summam 488 X, 114, 3| iubebat, praeterea, quod affirmabatur mihi in omni civitate plurimos 489 X, 84, 1| vindicationem bonorum a divo Augusto affirmant, debebis vacare contractis 490 VII, 27, 12| Et haec quidem affirmantibus credo; illud affirmare aliis 491 X, 31, 3| plerosque iam senes et, quantum affirmatur, frugaliter modesteque viventes 492 X, 56, 2| contra ab eodem se restitutos affirmaverunt edictumque recitaverunt. 493 VII, 6, 10| Postea mater adiit principem, affirmavit se novas probationes invenisse. 494 VII, 2, 1| Quemadmodum congruit, ut simul et affirmes te assiduis occupationibus 495 III, 10, 4| est omnia, praecipue cum affirmetis intra vos futura, donec 496 X, 37, 3| accidit. Ego illud unum affirmo, et utilitatem operis et 497 V, 6, 29| triclinium saluberrimum afflatum ex Appenninis vallibus recipit; 498 VII, 19, 9| Me quidem illud etiam affligit et torquet, quod matrem 499 VIII, 18, 7| Sed haec quoque hereditas Afri, ut reliqua cum fratre quaesita, 500 VI, 34, 3| Vellem Africanae, quas coemeras plurimas, 501 VIII, 6, 2| non dico illi veteres, Africani Achaici Numantini, sed hi 502 II, 17, 5| litus excurrit ac si quando Africo mare impulsum est, fractis 503 II, 17, 17| retro frigoris; similiter africum sistit, atque ita diversissimos 504 II, 11, 2| Marius Priscus accusantibus Afris quibus pro consule praefuit, 505 II, 14, 12| perire incipiebat cum perisse Afro videretur, nunc vero prope 506 II, 14, 10| ille: 'Assectabar Domitium Afrum. Cum apud centumviros diceret 507 II, 11, 24| enim, casu an conscientia, afuerat.~ ~25. 508 VI, 9, 1| si te Romae morante ipse afuissem.~ ~2. 509 IV, 11, 15| sane putabam te, quia tunc afuisti, nihil aliud de Liciniano 510 I, 18, 6| aliquam stropham inveniam agamque causam tuam, ut istam agere 511 I, 17, 1| defunctorum quoque amicos agant. Titinius Capito ab imperatore 512 X, 17b, 2| operum, si mensurae fideliter agantur. Ita certe prospicio ex 513 VI, 23, 2| etiam paciscor ut simul agat Cremutius Ruso. Solitum 514 III, 7, 15| instigem, sicut tu soles me. 'Agathê d' eris' cum invicem se 515 VII, 10, 3| damnasse dicitur placeat, agatque paenitentiam paenitentiae 516 IV, 11, 16| oppido tuo, quid in finitimis agatur - solent enim quaedam notabilia 517 IX, 19, 6| Age dum, hunc ipsum Frontinum 518 VI, 20, 5| an imprudentiam debeam - agebam enim duodevicensimum annum -: 519 VI, 20, 8| campo, in contrarias partes agebantur, ac ne lapidibus quidem 520 IX, 13, 13| collega Publici Certi, de quo agebatur, uxoris autem meae quam 521 VIII, 15, 2| Eadem ex meis agellis nuntiantur. Igitur mihi 522 I, 24, 3| In hoc autem agello, si modo arriserit pretium, 523 II, 4, 3| reditus propter condicionem agellorum nescio minor an incertior; 524 V, 14, 8| desideratis, circumibam agellos, audiebam multum rusticarum 525 I, 8, 7| quod pleraque quae sunt agendae rei necessaria, eadem peracta 526 VI, 11, 1| urbis audivi ex diverso agentes summae spei summae indolis 527 IX, 23, 1| Frequenter agenti mihi evenit, ut centumviri 528 VI, 29, 2| illis maxime et constantia agentis et humanitas cerneretur. 529 IV, 29, 1| Heia tu! cum proxime res agentur, quoquo modo ad iudicandum 530 VII, 18, 3| nec reditus incertus, et ager ipse propter id quod vectigal 531 III, 16 | persaepe interroganti, quid ageret puer, respondebat; 'Bene 532 VIII, 6, 9| Pallante auctoritate publica ageretur, Pallas rogaretur ut senatui 533 VI, 23, 4| nam cum dixerit gratias ages. Spondeo sollicitudini tuae, 534 VI, 31, 16| manent ac sensim quodam velut aggere construuntur.~ ~17. 535 V, 8, 12| quae potissimum tempora aggrediar. Vetera et scripta aliis? 536 X, 40, 2| animo constructionem eius aggressi sunt: sed oportet illos 537 X, 41, 2| spes omnes libentissime aggressuros opus omnibus fructuosum.~ ~ 538 X, 38, 1| debebis, diligentia hoc opus aggressurum. Sed medius fidius ad eandem 539 III, 1, 10| oculorum vigor integer, inde agile et vividum corpus solaque 540 IV, 30, 9| et pigrior; cum collegit, agilior maiorque profertur?~ ~10. 541 IV, 19, 8| Certatim ergo tibi gratias agimus, ego quod illam mihi, illa 542 II, 20, 3| intendit oculos movet labra, agitat digitos computat. Nihil. 543 VI, 19, 1| subitae caritatis res multis agitata sermonibus. Proximis comitiis 544 VIII, 14, 11| quibus plurimarum rerum agitatio frequens nihil esse ignotum 545 I, 6, 2| genus; mirum est ut animus agitatione motuque corporis excitetur; 546 III, 14, 3| frigore sublatis oculis agitatoque corpore vivere se - et iam 547 IX, 6, 2| favorque transibit, et repente agitatores illos equos illos, quos 548 III, 16 | custodiebatur; sensit et 'Nihil agitis' inquit; 'potestis enim 549 III, 20, 4| cum suis candidatis, multa agmina in medio multique circuli 550 VI, 20, 7| suo praefert, ingentique agmine abeuntes premit et impellit.~ ~ 551 I, 20, 13| aliquid quod teneant, quod agnoscant.~ ~14. 552 V, 17, 6| gloriae satis magnum est, agnoscere videntur. Vale.~ ~ 553 IX, 33, 6| tergo, fertur referturque, agnosci se amari putat, amat ipse; 554 I, 5, 2| Vitelliana cicatrice stigmosum' - agnoscis eloquentiam Reguli -,~ ~ 555 VII, 27, 8| audiri. Respicit, videt agnoscitque narratam sibi effigiem.~ ~ 556 X, 53, 1| libenter, mi Secunde carissime, agnovi litteris tuis.~ ~ 557 IV, 22, 1| consilium assumptus. Gymnicus agon apud Viennenses ex cuiusdam 558 X, 75, 2| instituendos quinquennales agonas, qui Traiani appellarentur. 559 X, 118, 2| Iidem obsonia petunt pro eo agone, qui a te iselasticus factus 560 V, 8, 11| Thucydides ait, 'ktêma' sit an 'agônisma'; quorum alterum oratio, 561 VI, 30, 4| poscit durum aliquem et agrestem, cui nec labor ille gravis 562 IX, 36, 6| satis temporis, quorum mihi agrestes querelae litteras nostras 563 VI, 16, 13| noctis excitabatur. Ille agrestium trepidatione ignes relictos 564 VII, 25, 3| familiae, ut diligentem agricolam intuebar, de his locuturus, 565 V, 18, 1| mari fontibus viridibus agro villa amoenissima. Neque 566 III, 9, 7| studiis praesertim, quiddam 'akoinônêton' nobis tamen nullum certamen 567 V, 20, 8| epikleious' anthrôpoi,~ hê tis akouontessi neôtatê amphipelêtai',~ ~ 568 VII, 32, 2| Xenophon ait, 'hêdiston akousma epainos', utique si te mereri 569 IX, 26, 11| enkathêmenoi kai enedreuontes en tê akroasei eiselaunete auton eis tous 570 I, 20, 17| kentron enkateleipe tois akroômenois.'~ ~18. 571 X, 100, 1| domine, priore anno nuncupata alacres laetique persolvimus novaque 572 V, 6, 21| areolam illam, porticus alam eademque omnia quae porticus 573 VII, 31, 2| legato consulari rationes alarum et cohortium excutere, ut 574 IX, 26, 8| anthrôpoi miaroi, kolakes kai alastores' et rursus 'ou lithois eteichisa 575 IV, 11, 6| pontifices non in Regiam sed in Albanam villam convocavit. Nec minore 576 V, 6, 24| desiliens aqua suscepta marmore albescit. Idem cubiculum hieme tepidissimum, 577 VIII, 20, 4| et excisa. Color caerulo albidior, viridior et pressior; sulpuris 578 VI, 10 | X. C. PLINIUS ALBINO SUO S.~ ~1. 579 VII, 27, 13| ita narrat - in tunicis albis duo cubantemque detonderunt 580 I, 2, 5| tu fortasse errori nostro album calculum adieceris.~ ~6. 581 X, 58, 5| iuberem, cuius reditu suos alere posset. Quod ei praestari 582 | aliae 583 X, 68, 1| propter fluminis incursum aliaque his similia quocumque secundum 584 V, 6, 11| florida et gemmea trifolium aliasque herbas teneras semper et 585 VIII, 20, 2| tulisset Achaia Aegyptos Asia aliave quaelibet miraculorum ferax 586 I, 8, 6| necessitas lenocinatur. Etenim si alienae quoque laudes parum aequis 587 IV, 16, 3| desidiae nostrae praetendamus alienam. Sunt qui audiant, sunt 588 I, 17, 4| virtutibus abundare, qui alienas sic amat. Redditus est Silano 589 VII, 24, 7| At hercule alienissimi homines in honorem Quadratillae - 590 VII, 4, 2| altius enim repetam - alienus fui; quin etiam quattuordecim 591 X, 108, 1| locationibus vel ex venditionibus aliisve causis debeantur, rogo, 592 X, 65, 1| quaestio est de condicione et alimentis eorum, quos vocant 'threptous'.~ ~ 593 X, 66, 2| libertatem redimendam pretio alimentorum.~ ~ 594 | aliorumque 595 X, 69, 1| reliquias suorum propter aliquas iustas causas transferre 596 VII, 26, 2| malignis aut attendit aut alitur: balinea imaginatur et fontes.~ ~ 597 I, 14, 5| quia nihil altius volvit; allectus enim a Divo Vespasiano inter 598 X, 58, 3| quo restitutum se doceret; allegabat tamen pro restitutione et 599 III, 4, 4| Massam Baebium experti, allegantes patrocini foedus. Secuta 600 III, 15, 1| sint digni; adhibes preces, allegas exemplum: rogas enim, ut 601 VIII, 2, 7| emendum tum etiam ad solvendum allici videbantur.~ ~8. 602 V, 14 | XIV. C. PLINIUS PONTIO ALLIFANO SUO S.~ ~1. 603 IV, 1, 2| Atque adeo iam sarcinulas alligamus, festinaturi quantum itineris 604 II, 20, 8| mutat personam, vertit allocutionem isdemque medicis: 'Quousque 605 I, 16, 9| dignissimum, quia videre alloqui audire complecti, nec laudare 606 I, 8, 12| carentes cibos blandioribus alloquiis prosequuntur, quanto magis 607 III, 21, 5| Alloquitur Musam, mandat, ut domum 608 II, 1, 12| recentibus tamen, audio alloquor teneo; cui fortasse cives 609 IX, 33, 6| timendi pudor. Accedunt et alludunt et appellant, tangunt etiam 610 VI, 10, 1| venissem in socrus meae villam Alsiensem, quae aliquamdiu Rufi Vergini 611 VI, 16, 13| locis latissimae flammae altaque incendia relucebant, quorum 612 VIII, 17, 1| excessit et demissioribus ripis alte superfunditur;~ ~2. 613 VIII, 20, 9| oculis dedit specu mergitur alteque conditum meat ac, si quid 614 III, 9, 23| totiens agendum totiens altercandum, tam multi testes interrogandi 615 IX, 33, 2| aestuarium emergit, quod vice alterna, prout aestus aut repressit 616 III, 4, 9| consilii mei motus: superest alterutra ex parte iudicium tuum, 617 VII, 20, 6| adnotasse: nisi quis forte alterutri nostrum amicissimus, eadem 618 II, 17, 22| nisi fenestris apertis. Tam alti abdicitque secreti illa 619 III, 2, 2| Arrianus Maturus Altinatium est princeps; cum dico princeps, 620 X, 41, 3| diligenter exploret, sitne lacus altior mari, quem artifices regionis 621 X, 41, 3| huius quadraginta cubitis altiorem esse contendunt.~ ~4. 622 V, 16, 8| qui se ab ineunte aetate altioribus studiis artibusque dediderit; 623 IX, 26, 2| praeceps; nam plerumque altis et excelsis adiacent abrupta. 624 I, 10, 8| provinciae princeps inter altissimas condiciones generum non 625 IX, 33, 1| dignamque isto laetissimo altissimo planeque poetico ingenio; 626 III, 2, 4| facile possit ascendere altissimum. Mihi tamen ornandus excolendusque 627 II, 8, 1| quibus lacus cingitur, studia altissimus iste secessus affatim suggerunt.~ ~ 628 II, 17, 10| cubiculum cum procoetone, altitudine aestivum, munimentis hibernum; 629 VIII, 20, 5| terunturque. Par omnibus altitudo, par levitas; quippe in 630 I, 3, 3| aliis mandas, et ipse te in alto isto pinguique secessu studiis 631 VI, 20, 18| adhuc oculis mutata omnia altoque cinere tamquam nive obducta.~ ~ 632 III, 3, 6| statim cernitur; vita hominum altos recessus magnasque latebras 633 IX, 3, 1| ante oculos, pingue illud altumque otium placeat.~ ~2. 634 X, 61, 3| enim et lacus ipse satis altus et nunc in contrariam partem 635 V, 6, 11| et molles et quasi novas alunt. Cuncta enim perennibus 636 V, 6, 12| immensique fluminis nomen arenti alveo deserit, autumno resumit.~ ~ 637 VIII, 17, 1| crebra diluvia. Tiberis alveum excessit et demissioribus 638 IX, 4, 1| saepe desinere videatur. am singulis criminibus singulae 639 I, 16, 1| Amabam Pompeium Saturninum - hunc 640 IX, 9, 2| ipsius exemplo. Felices amabat, miseros tuebatur, desiderabat 641 V, 16, 1| puella nihil umquam festivius amabilius, nec modo longiore vita 642 VIII, 1, 2| libellos meos sic leget, sic amabit?~ ~3. 643 VIII, 4, 8| cautiusque, sed ipsum te magis amabo magisque laudabo, quanto 644 IV, 14, 3| His iocamur ludimus amamus dolemus querimur irascimur, 645 VII, 24, 2| attingit, inter propinquos amandum.~ ~3. 646 VII, 4, 6| quod fraude mala frustratus amantem~ paucula cenato sibi debita 647 V, 16, 3| ut nos amicos paternos et amanter et modeste complectebatur! 648 IV, 3, 4| venustatis, quam dulcia illa quam amantia quam arguta quam recta! 649 IX, 28, 1| recepi, omnes elegantissimas amantissimas, et quales a te venire praesertim 650 V, 21, 3| in nave, procul a fratre amantissimo, procul a matre a sororibus~ ~ 651 VIII, 21, 5| reverentius; sed hoc simplicius et amantius. Amat enim qui se sic amari 652 II, 18, 4| tui, nisi nunc illos magis amares - digni illo patre, te patruo 653 I, 10, 2| penitus et domi inspexi, amarique ab eo laboravi, etsi non 654 VI, 34, 1| promisisti, a quibus olim amaris suspiceris ornaris. Inde 655 V, 8, 10| decent; haec vel maxime vi amaritudine instantia, illa tractu et 656 VI, 21, 5| granditas, non subtilitas, non amaritudo, non dulcedo, non lepos 657 VI, 22, 3| querendi de eo, quem sic amasset, necessitas indicabatur.~ ~ 658 IV, 7, 3| quam malis inest, ac sicut 'amathia men thrasos, logismos de 659 III, 5, 3| duo'; a quo singulariter amatus hoc memoriae amici quasi 660 III, 3, 1| virum suspexerim magis an amaverim dubitem, teque et in memoriam 661 VIII, 14, 26| tertia expulsa, quae, cum ambas superare non posset, elegit 662 VI, 33, 3| iudicium multiplici circulo ambibat.~ ~4. 663 I, 14, 7| pro se tibi necessitatem ambiendi remisit.~ ~8. 664 IX, 26, 8| hunc omitto; neque enim ambigi puto. Sed Demosthenes ipse, 665 III, 9, 4| fuit mors eius infamis, ambigua tamen: ut enim credibile 666 IV, 2, 1| Erat puer acris ingenii sed ambigui, qui tamen posset recta 667 IX, 13, 17| Tum Satrius Rufus medio ambiguoque sermone 'Puto' inquit 'iniuriam 668 IX, 30, 3| orbe quodam socialitatis ambire. Quae cuncta si facit iste, 669 V, 6, 17| Ambit hunc ambulatio pressis varieque 670 V, 13, 6| exprobrare enim censenti ambitionem videbatur. Sed prius quam 671 I, 14, 5| honestam quietem huic nostrae - ambitioni dicam an dignitati? - constantissime 672 I, 8, 17| discreverim, ne quam in speciem ambitionis inciderem, nunc eos etiam, 673 VI, 29, 3| haec ego genera causarum ambitiose fortasse, addam tamen claras 674 II, 17, 8| in hapsida curvatum, quod ambitum solis fenestris omnibus 675 VI, 5, 5| recomponerent, frequentius singulis, ambobus interdum propitium Caesarem 676 V, 17, 6| laudare adhortari, et quod amborum gloriae satis magnum est, 677 IX, 36, 3| ascendo. Ibi quoque idem quod ambulans aut iacens; durat intentio 678 III, 5, 16| me correptum ab eo, cur ambularem: 'poteras' inquit 'has horas 679 V, 6, 17| Ambit hunc ambulatio pressis varieque tonsis 680 V, 6, 40| sedilia e marmore, quae ambulatione fessos ut cubiculum ipsum 681 IX, 36, 5| mutantur; nam, si diu iacui vel ambulavi, post somnum demum lectionemque 682 VI, 16, 11| pumices etiam nigrique et ambusti et fracti igne lapides; 683 III, 11, 3| iactis fulminibus quasi ambustus mihi quoque impendere idem 684 VI, 17, 3| arrogantia sinisteritas ac potius amentia, in hoc totum diem impendere 685 X, 96, 4| Fuerunt alii similis amentiae, quos, quia cives Romani 686 VIII, 20, 3| Exegerat prosocer meus, ut Amerina praedia sua inspicerem. 687 IX, 20, 1| omnia nostra perinde ac nos ames.~ ~2. 688 I, 20, 22| haec dico illum Homericum 'ametroepê' probo, sed hunc:~ ~'kai 689 V, 3, 1| non improbarent, me tamen amice simpliciterque reprehenderent, 690 VII, 7, 1| quod viri optimi mihique amicissimi adeo cohaesistis, ut invicem 691 VI, 8, 2| familiarius intuentur. Nam et ille amicitiam meam latissima praedicatione 692 V, 14, 4| aemulandos tulit; quae societas amicitiarum artissima nos familiaritate 693 IV, 15, 2| cum sit ad conectendas amicitias vel tenacissimum vinculum 694 II, 3, 2| saepe etiam partes; surgit amicitur incipit; statim omnia ac 695 III, 10, 4| differrem, simplicius et amicius visum est omnia, praecipue 696 V, 6, 21| iunctaque ei cotidiana amicorumque cenatio: areolam illam, 697 III, 9, 12| etiam epistulas Romam ad amiculam quandam, iactantes et gloriosas, 698 X, 93, 1| Amisenos, quorum libellum epistulae 699 IX, 13, 13| uxoris autem meae quam amiseram vitricus, post hos Ammius 700 VI, 8, 6| quamquam reparare quod amiseris gravius.~ ~7. 701 V, 16, 9| etiam, si cogitaveris quid amiserit. Amisit enim filiam, quae 702 IV, 12, 2| legitimum salarii tempus amisisset, quod acceperat scribae 703 VII, 30, 1| ut scribis, optimae spei amisisti. Cuius et valetudine et 704 IX, 13, 4| quamquam tum maxime tristis amissa nuper uxore, mitto ad Anteiam - 705 I, 12, 1| iactura dicenda est tanti viri amissio. Decessit Corellius Rufus 706 II, 7, 5| gaudia ex superstitibus et ex amissis tam gloriosa solacia.~ ~ 707 VII, 6, 8| Mater amisso filio - quid enim prohibet, 708 III, 16 | lacrimas operire luctum, amissoque filio matrem adhuc agere.~ 709 IX, 9, 2| miseros tuebatur, desiderabat amissos. Iam illa quanta probitas 710 V, 14, 8| prosocero meo, eram cum amita uxoris, eram cum amicis 711 IV, 19, 1| tuam diligas, nec tantum amitae ei affectum verum etiam 712 IX, 13, 13| amiseram vitricus, post hos Ammius Flaccus. Omnes Certum nondum 713 VIII, 17, 5| ascendit amnis. Nam pro amne imber assiduus et deiecti 714 VIII, 17, 3| Anio, delicatissimus amnium ideoque adiacentibus villis 715 V, 18, 1| fontibus viridibus agro villa amoenissima. Neque enim dubito esse 716 V, 18, 1| Neque enim dubito esse amoenissimam, in qua se composuerat homo 717 IV, 23, 1| otium et ferre, habitare amoenissime, et nunc terra nunc mari 718 I, 3, 1| deliciae? quid suburbanum amoenissimum, quid illa porticus verna 719 V, 6, 32| Hanc dispositionem amoenitatemque tectorum longe longeque 720 X, 90, 2| operis et salubritati et amoenitati valde sitientis coloniae 721 I, 2, 4| decedere non intempestivis amoenitatibus admonebamur: acres enim 722 VII, 26, 2| Non amoribus servit, non appetit honores, 723 III, 4, 7| quod decesserat Classicus, amotumque erat quod in eiusmodi causis 724 IX, 26, 6| in partem potest fugere 'amphi de salpinxen megas ouranos, 725 V, 20, 8| tis akouontessi neôtatê amphipelêtai',~ ~providendum est mihi, 726 V, 6, 7| forma pulcherrima. Imaginare amphitheatrum aliquod immensum, et quale 727 I, 14, 9| adiciam esse patri eius amplas facultates. Nam cum imaginor 728 V, 3, 2| remissionis genera breviter amplectar, homo sum.~ ~3. 729 II, 13, 1| obligandi me avidissime amplecteris, et ego nemini libentius 730 VII, 28, 2| Agnosco crimen, amplector etiam. Quid enim honestius 731 VI, 20, 12| futurum; dein manum eius amplexus addere gradum cogo. Paret 732 X, 70, 1| atque etiam ut ipsa civitas amplietur nec ulla aedificia tollantur, 733 II, 5, 3| crevit, dum ornare patriam et amplificare gaudemus, pariterque et 734 I, 14, 10| spondeo futurum ut omnia longe ampliora quam a me praedicantur invenias. 735 III, 11, 2| Pecuniam etiam, qua tunc illi ampliore opus erat, ut aes alienum 736 II, 11, 23| Hic finis cognitionis amplissimae. Superest tamen 'litourgion' 737 X, 41, 2| in Nicomedensium finibus amplissimus lacus. Per hunc marmora 738 IV, 30, 6| Quod in ampullis ceterisque generis eiusdem 739 VII, 27, 12| atque etiam ex ipso vertice amputantem capillos. Ubi illuxit, ipse 740 I, 20, 19| tên Hellada'~ ~Non enim amputata oratio et abscisa, sed lata 741 I, 18, 4| illud 'heis oiônos aristos amynesthai peri patrês'. Nam mihi patria, 742 IX, 26, 11| Alio loco: 'epeita anaphainetai peri pantôn en tô psêphismati.' 743 I, 8, 6| Anceps hic et lubricus locus est, 744 X, 96, 8| necessarium credidi ex duabus ancillis, quae ministrae dicebantur, 745 IX, 26, 3| eloquentiam nihil magis quam ancipitia commendant. Vides qui per 746 X, 65, 3| dicebatur divi Augusti, ad Andaniam pertinens; recitatae et 747 II, 17, 22| ratio, quod interiacens andron parietem cubiculi hortique 748 IX, 26, 9| kai mikron ptaisma hapanta anechaitise kai dielyse'. Simile his ' 749 I, 7, 1| edôke patêr, heteron d' aneneusen.'~ ~2. 750 IX, 26, 9| Aristogeiton, mallon d' anêrêkas holôs. Mê dê, pros hous 751 I, 10, 9| frui non licet? An ut magis angar quod non licet? Nam distringor 752 IV, 1, 4| celebrat, profectionibus angitur, honoribus gaudet.~ ~5. 753 V, 6, 41| nisi proposuissem omnes angulos tecum epistula circumire. 754 II, 17, 7| illius obiectu includitur angulus, qui purissimum solem continet 755 V, 1, 12| quae me vel delectant vel angunt, non aliter tecum quam mecum 756 IV, 17, 11| uberius quam epistularum angustiae sinunt, vel in excusationem 757 V, 14, 9| Nam includor angustiis commeatus, eoque ipso, quod 758 I, 20, 11| quam praestare nisi in angustissimis causis non potest brevitas.~ ~ 759 IX, 26, 7| eloquentiae frenos, nec angustissimo gyro ingeniorum impetus 760 X, 8, 6| commeatum XXX dierum. Neque enim angustius tempus praefinire possum, 761 VI, 20, 6| quamquam in aperto loco, angusto tamen, magnus et certus 762 VI, 16, 19| illi natura invalidus et angustus et frequenter aestuans erat.~ ~ 763 X, 112, 2| Anicius deinde Maximus proconsul 764 V, 16, 2| impleverat, et iam illi anilis prudentia, matronalis gravitas 765 V, 13, 4| incidisset, nihilque dignum animadversione admisisse convinceretur, 766 III, 18, 8| tum iudicium mire probavi: animadverti enim severissima quaeque 767 VIII, 14, 20| arbitrantur. 'Qui alia omnia': animadvertis, ut non contenta lex dicere ' 768 II, 6, 3| Animadvertit qui mihi proximus recumbebat, 769 VI, 20, 9| processerat litus, multaque animalia maris siccis harenis detinebat. 770 I, 20, 5| hominum denique multorumque animalium formas, arborum etiam, si 771 I, 20, 18| vero aculeum in audientium animis is demum potest qui non 772 IV, 9, 12| cessit: inveni ita erectos animos senatus, ita recentes, ut 773 III, 11, 6| voluptatibus tribuat, ut oculos animumque contineat.~ ~7. 774 VIII, 17, 3| Anio, delicatissimus amnium ideoque 775 V, 3, 5| Memmium, Lentulum Gaetulicum, Annaeum Senecam et proxime Verginium 776 II, 17, 8| Annectitur angulo cubiculum in hapsida 777 VII, 31, 5| supremis iudiciis, in his Anni Bassi gravissimi civis, 778 I, 8, 10| ludos aut gladiatores sed annuos sumptus in alimenta ingenuorum 779 III, 18, 7| principis nostri, quod res antea tam invisa quam falsa, nunc 780 VII, 9, 4| habebant, dum non desperant, antecessisse.~ ~5. 781 X, 67, 2| aliquot diebus hinc legatum antecessurae viderentur.~ ~ 782 VII, 18, 5| publicas, mortalibus aeternas anteferre, multoque diligentius muneri 783 VIII, 21, 3| voluptatibus, seria iucundis anteferrem, ac primum amicis tum mihi 784 IX, 13, 5| eius invideam.' Perfert Anteia mandata, nec illae morantur.~ ~ 785 IX, 13, 4| amissa nuper uxore, mitto ad Anteiam - nupta haec Helvidio fuerat -; 786 III, 12, 2| Erunt officia antelucana, in quae incidere impune 787 X, 109, 1| quo ceteris creditoribus anteponantur, custodiendum est, sive 788 IX, 26, 12| ouk apopempsesthe ton anthrôpon hôs koinên tôn Hellênôn 789 I, 14, 4| atque etiam rusticitatis antiquae, retinet ac servat.~ ~5. 790 III, 21, 3| Fuit moris antiqui eos, qui vel singulorum 791 V, 7, 2| sum dicturus accipiant - antiquior iure est, utique in eo quod 792 III, 4, 6| Est enim ita comparatum ut antiquiora beneficia subvertas, nisi 793 X, 14, 1| maximae, pulcherrimae, antiquissimae et tuo nomine et rei publicae 794 VIII, 18, 11| instruxerit plurimis et antiquissimis statuis; tantum illi pulcherrimorum 795 VIII, 24, 3| sacra. Sit apud te honor antiquitati, sit ingentibus factis, 796 VIII, 14, 4| Erat autem antiquitus institutum, ut a maioribus 797 III, 1, 9| frugi, in argento puro et antiquo; sunt in usu et Corinthia, 798 VI, 21, 1| Sum ex iis qui mirer antiquos, non tamen - ut quidam - 799 II, 9, 4| Erucius Clarus, vir sanctus antiquus disertus atque in agendis 800 V, 20, 5| aut alteri, immo - si M. Antonio credimus - nemini, haec 801 VIII, 6, 4| compellendum ad usum aureorum anulorum; erat enim contra maiestatem 802 X, 74, 3| attulisse dicebat. Signata est anulos meo, cuius est aposphragisma 803 IV, 30, 4| Anulum seu quid; aliud ponis in 804 IX, 23, 5| laetatus est, quod illum anus Attica ita noscitavit: ' 805 I, 22, 11| aut assidenti vacat aut anxio libet.~ ~12. 806 IV, 21, 4| pro moribus, hoc sum magis anxius quod unicus factus est.~ ~ 807 V, 20, 8| Homericum illud:~ ~'tên gar aoidên mallon epikleious' anthrôpoi,~ 808 X, 47, 1| Cum vellem, domine, Apameae cognoscere publicos debitores 809 X, 48, 1| Libellus Apamenorum, quem epistulae tuae iunxeras, 810 X, 104, 1| Valerius Dionysius, C. Valerius Aper.~ ~ 811 V, 6, 42| In summa - cur enim non aperiam tibi vel iudicium meum vel 812 II, 20, 11| ne multa, coegit mulierem aperire tabulas ac sibi tunicas 813 III, 3, 6| potes, nam dicendi facultas aperta et exposita statim cernitur; 814 III, 20, 3| Excesseramus sane manifestis illis apertisque suffragiis licentiam contionum. 815 II, 17, 14| abunde viret; aperto caelo apertoque vento et quamquam longinqua 816 IV, 3, 3| quae scribis, complere apes floribus et innectere videntur. 817 IX, 26, 9| kai dielyse'. Simile his 'apeschoinismenos hapasi tois en tê polei 818 IX, 26, 11| hotan de heteran men phônên aphiê ho nomos, heteran de ho 819 II, 3, 8| statimque ut viderat abisse? 'Aphilokalon' illitteratum iners ac paene 820 II, 14, 5| inurbane 'Sophokleis' vocantur 'apo tou sophôs kai kaleisthai', 821 V, 6, 27| Apodyterio superpositum est sphaeristerium, 822 V, 6, 25| solis vicem supplet. Inde apodyterium balinei laxum et hilare 823 IX, 26, 9| basimon onta, alla panta apokrêmna, pharangas, barathra'. Et 824 IX, 13, 13| censendi tempus. Dicit Domitius Apollinaris consul designatus, dicit 825 IX, 26, 12| poleôs', altius illa: 'ouk apopempsesthe ton anthrôpon hôs koinên 826 X, 74, 3| est anulos meo, cuius est aposphragisma quadriga.~ ~ 827 II, 17, 13| nascitur conditurque; lata post apotheca et horreum, sub hoc triclinium, 828 VI, 4, 2| viribus quid corpusculo apparares, ecquid denique secessus 829 I, 15, 4| Potes apparatius cenare apud multos, nusquam 830 VII, 27, 5| proximo reddebatur: mox apparebat idolon, senex macie et squalore 831 III, 6, 2| rugae etiam ut spirantis apparent; rari et cedentes capilli, 832 VI, 16, 4| septima mater mea indicat ei apparere nubem inusitata et magnitudine 833 X, 32, 1| quoniam multa in ea emendanda apparuerint. Erit autem vel hoc maxime 834 VIII, 18, 1| Domitius Tullus longe melior apparuerit morte quam vita.~ ~2. 835 IX, 33, 6| Accedunt et alludunt et appellant, tangunt etiam pertrectantque 836 V, 10, 1| communibus amicis spoponderunt. Appellantur cotidie, efflagitantur, 837 IX, 7, 3| Itaque illam tragoediam, hanc appellare comoediam soleo, illam quod 838 X, 96, 5| fuisse, cum praeeunte me deos appellarent et imagini tuae, quam propter 839 X, 75, 2| quinquennales agonas, qui Traiani appellarentur. Quod in notitiam tuam perferendum 840 IX, 17, 3| quam tu ista - sic enim appellas - prodigia perpessus es!~ ~ 841 I, 23, 3| ante oculos, si forte me appellasset vel ille cui adessem, vel 842 X, 96, 7| fallerent, ne depositum appellati abnegarent. Quibus peractis 843 X, 81, 1| Asclepiades magistratus indicavit appellatum me a Claudio Eumolpo. Cum 844 V, 6, 29| saluberrimum afflatum ex Appenninis vallibus recipit; post latissimis 845 V, 6, 2| recesserunt, quin etiam Appennino saluberrimo montium subiacent.~ ~ 846 V, 6, 14| sentias ascendisse. A tergo Appenninum, sed longius habet; accipit 847 III, 2, 6| debitorem. Quamvis enim ista non appetat, tam grate tamen excipit, 848 V, 1, 7| Appetebat iudicii dies; coheredes 849 VII, 31, 7| Hunc hominem appetentissimum tui, mihi crede, complectere 850 I, 8, 14| Sequi enim gloria, non appeti debet, nec, si casu aliquo 851 VII, 26, 2| Non amoribus servit, non appetit honores, opes neglegit et 852 X, 58, 4| quamvis eidem talia crimina applicarentur, nihil decernendum putavi, 853 II, 17, 23| Applicitum est cubiculo hypocauston 854 III, 1, 9| Apponitur cena non minus nitida quam 855 IX, 28, 5| prima quaque occasione mitte appositis quidem usuris, quas ego - 856 VII, 31, 7| mihi crede, complectere apprehende, immo et invita, ac sic 857 I, 5, 8| ergo conscientia exterritus apprehendit Caecilium Celerem, mox Fabium 858 III, 20, 9| his comitiis quasi repente apprehensi sinceri iudices fuimus.~ ~ 859 VII, 9, 8| aliquem ex historia locum apprendas, volo epistulam diligentius 860 IV, 18, 1| Quemadmodum magis approbare tibi possum, quanto opere 861 VI, 31, 12| aut agerent aut singuli approbarent causas non agendi; alioqui 862 VI, 16, 12| quamquam nondum periculo appropinquante, conspicuo tamen et cum 863 X, 74, 1| Appuleius, domine, miles qui est in 864 VIII, 20, 7| rursus omnes in eundem locum appulsae, qua steterunt promovent 865 I, 13, 1| hic attulit: toto mense Aprili nullus fere dies, quo non 866 IX, 10, 1| praeceptis tuis parere; sed aprorum tanta penuria est, ut Minervae 867 I, 6, 1| rideas. Ego, ille quem nosti, apros tres et quidem pulcherrimos 868 V, 13, 5| Assenserunt omnes praeter Fabium Aprum. Is interdicendum ei advocationibus 869 IV, 27, 5| Vides quam acuta omnia quam apta quam expressa. Ad hunc gustum 870 I, 16, 2| subita proferret. Adsunt aptae crebraeque sententiae, gravis 871 I, 23, 5| quae sapienti viro ita aptanda est ut perferatur. Vale.~ ~ 872 VI, 16, 7| visum. Iubet liburnicam aptari; mihi si venire una vellem 873 VIII, 2, 7| decimam remisi. Per hoc enim aptissime et in praeteritum singulis 874 III, 9, 11| ostendere nocentem: hic aptissimus ad socios eius et ministros 875 IX, 2, 4| Sed nihil minus aptum arbitramur, cum arma vestra 876 X, 42, 1| totus effluat certe, quantum aquarum et unde accipiat. Poteris 877 X, 106, 1| Rogatus, domine, a P. Accio Aquila, centurione cohortis sextae 878 X, 107, 1| Libellum P. Accii Aquilae, centurionis sextae equestris, 879 IX, 25, 3| columbulis nostris inter aquilas vestras dabis pennas, si 880 X, 37, 3| necessarium est mitti a te vel aquilegem vel architectum, ne rursus 881 II, 17, 17| quae ut tenet solem sic aquilonem inhibet summovetque, quantumque 882 VIII, 17, 2| cogit, atque ita alienis aquis operit agros, quos ipse 883 III, 19, 5| agri sunt fertiles pingues aquosi; constant campis vineis 884 V, 6, 43| quod instituit. Vides ut Aratus minutissima etiam sidera 885 IX, 2, 4| Sed nihil minus aptum arbitramur, cum arma vestra cum castra, 886 II, 11, 19| fortiter functi essemus, arbitrari senatum ita nos fecisse 887 IX, 19, 6| meruimus.' An restrictius arbitraris per orbem terrarum legendum 888 III, 11, 9| pluris amicos suos quam sunt arbitratur. Vale.~ ~ 889 X, 75, 2| civitatibus redderem, ita ut esset arbitrii mei utrum opera facienda, 890 VII, 30, 2| enim qui me iudicem aut arbitrum faciant.~ ~3. 891 VI, 3, 2| commendari tibi a me non arbores et terram, quamquam haec 892 II, 11, 25| invicem rusticas scribe. Quid arbusculae tuae, quid vineae, quid 893 III, 19, 8| accipiam a socru, cuius arca non secus ac mea utor.~ ~ 894 VI, 22, 3| esse dicebat; hoc enim et arcana familiaritas et querendi 895 V, 15, 1| effingunt, ita ego ab hoc archetypo labor et decido.~ ~2. 896 I, 20, 9| actionis exemplar et quasi 'archetypon'.~ ~10. 897 X, 81, 1| Eumolpus assistens Flavio Archippo dixit exigendam esse a Dione 898 X, 58, 6| Archippum philosophum, bonum virum 899 X, 40, 3| suadendum sit, tu constitues. Architecti tibi deesse non possunt. 900 X, 39, 4| et sparsum est. Praeterea architectus, sane aemulus eius a quo 901 V, 6, 27| diaetas tres. Harum alia arcolae illi, in qua platani quattuor, 902 X, 37, 2| sicut initio temptatum erat, arcuato opere, ne tantum ad plana 903 X, 37, 2| Manent adhuc paucissimi arcus: possunt et erigi quidam 904 IV, 11, 11| Ardebat ergo Domitianus et crudelitatis 905 VII, 1, 4| Quin etiam cum perustus ardentissima febre, tandem remissus unctusque, 906 VII, 25, 6| cinctos et armatos, et quidem ardentissimo ingenio, diligenter scrutatus 907 II, 17, 19| tum maxime caret sole, cum ardentissimus culmini eius insistit. Ad 908 I, 7, 5| quorum tanta cupiditate ardeo, ut videar mihi hac sola 909 I, 22, 7| ut incredibilem febrium ardorem immotus opertusque transmittat.~ ~ 910 V, 6, 12| immensique fluminis nomen arenti alveo deserit, autumno resumit.~ ~ 911 X, 97, 2| non sunt; si deferantur et arguantur, puniendi sunt, ita tamen 912 II, 19, 8| contrarias prioribus legibus arguebant, aliarum collatione convincere, 913 III, 20, 6| aut annos aut etiam mores arguebat. Audiebat senatus gravitate 914 VIII, 21, 3| quis ut irreverentem operis argueret, quod recitaturus, quamquam 915 VII, 9, 3| legeris hactenus, ut rem argumentumque teneas, quasi aemulum scribere 916 VI, 21, 4| Scripsit mimiambos tenuiter argute venuste, atque in hoc genere 917 V, 6, 41| Vitassem iam dudum ne viderer argutior, nisi proposuissem omnes 918 VII, 9, 9| otio non potest -, sed hoc arguto et brevi, quod apte quantas 919 IX, 26, 9| eis tauta eleon proudôkas, Aristogeiton, mallon d' anêrêkas holôs. 920 VI, 31, 3| Dixit causam Claudius Ariston princeps Ephesiorum, homo 921 I, 22, 1| et pertinax valetudo Titi Aristonis, quem singulariter et miror 922 I, 18, 4| logisamenos' illud 'heis oiônos aristos amynesthai peri patrês'. 923 II, 17, 8| in bibliothecae speciem armarium insertum est, quod non legendos 924 VII, 25, 6| cultu pagano quos cinctos et armatos, et quidem ardentissimo 925 II, 7, 2| Spurinna Bructerum regem vi et armis induxit in regnum, ostentatoque 926 III, 21, 5| saecula posterique possint~ Arpinis quoque comparare chartis.~ 927 X, 10, 1| proposuisses. Esse autem Arpocran 'nomou Memphitou' indico 928 X, 5, 2| peregrina. Vocatur ipse Arpocras, patronam habuit Thermuthin 929 III, 2, 2| Arrianus Maturus Altinatium est princeps; 930 I, 5, 5| Aderam Arrionillae Timonis uxori, rogatu Aruleni 931 IV, 11, 11| et iniquitatis infamia. Arripit Licinianum, quod in agris 932 I, 24, 3| hoc autem agello, si modo arriserit pretium, Tranquilli mei 933 IX, 31, 2| et, si possem, timerem ne arrogans esset ob ea laudare, ob 934 VI, 17, 3| sapientia? quae immo pigritia arrogantia sinisteritas ac potius amentia, 935 III, 18, 3| ostendere, idem utilitatis habet arrogantiae nihil.~ ~4. 936 V, 19, 3| officiosus litteratus; et ars quidem eius et quasi inscriptio 937 III, 11, 1| Est omnino Artemidori nostri tam benigna natura, 938 III, 11, 5| cum admiratione dilexi et Artemidorum ipsum iam tum, cum in Syria 939 IX, 28, 2| Eadem commendas Popilium Artemisium: statim praestiti quod petebat. 940 V, 16, 8| aetate altioribus studiis artibusque dediderit; sed nunc omnia, 941 I, 10, 4| pictore scalptore fictore nisi artifex iudicare, ita nisi sapiens 942 X, 41, 3| lacus altior mari, quem artifices regionis huius quadraginta 943 X, 62, 1| neque provinciae istae his artificibus carent.~ ~ 944 II, 14, 11| Centumviri," inquit, "hoc artificium periit."'~ ~12. 945 III, 6, 3| denique omnia, ut possint artificum oculos tenere, delectare 946 V, 14, 4| quae societas amicitiarum artissima nos familiaritate coniunxit.~ ~ 947 VI, 8, 1| Hunc ego non ut multi, sed artissime diligo.~ ~2. 948 X, 26, 1| Rosianum Geminum, domine, artissimo vinculo mecum tua in me 949 II, 8, 2| balinea fontes. Numquamne hos artissimos laqueos, si solvere negatur, 950 VIII, 14, 2| servitus ut aliarum optimarum artium, sic etiam iuris senatorii 951 I, 14, 2| iuvenem, ex quo nasci nepotes Aruleno Rustico deceat.~ ~3. 952 II, 14, 8| nihil est quod tribunal ascendas, nihil quod praebeas aurem; 953 IX, 36, 3| meditor et dicto. Vehiculum ascendo. Ibi quoque idem quod ambulans 954 III, 16 | Scriboniano Romam trahebatur. Erat ascensurus navem; Arria milites orabat, 955 X, 115, 1| manerent quamvis contra legem asciti quarumcumque civitatium 956 X, 81, 1| eodem die exiturus vacarem, Asclepiades magistratus indicavit appellatum 957 X, 114, 1| permissum Bithynicis civitatibus ascribere sibi quos vellent cives, 958 IV, 10, 1| iussisse, eidem tamen sic ascripsisse legatum: 'Modesto quem liberum 959 VIII, 20, 2| tulisset Achaia Aegyptos Asia aliave quaelibet miraculorum 960 VII, 4, 3| in Laurentino mihi libri Asini Galli de comparatione patris 961 IV, 15, 6| maximus ex liberis Rufi, Asinius Bassus, iuvenis - nescio 962 X, 98, 1| sicut turpis immundissimo aspectu, ita pestilens odore taeterrimo.~ ~ 963 V, 19, 2| familiae'. Quod si essem natura asperior et durior, frangeret me 964 VII, 17, 13| timor est, timor emendator asperrimus. Hoc ipsum quod nos recitaturos 965 II, 20, 13| Aspice Regulum, qui ex paupere 966 IX, 33, 5| puerum tamquam miraculum aspicere, interrogare audire narrare. 967 II, 17, 11| mirifica, ex qua natantes mare aspiciunt,~ ~12. 968 II, 14, 10| Narrabat ille: 'Assectabar Domitium Afrum. Cum apud 969 III, 11, 7| ex omnibus omnium ordinum assectatoribus gener assumeretur.~ ~8. 970 VIII, 23, 5| ut commilito sed ut comes assectatorque sequeretur. Qua industria 971 II, 5, 9| accipi volo, non tamquam assecutum esse me credam, sed tamquam 972 III, 8, 3| utramque te laudem simul assecuturum, si quod ipse meruisti alii 973 II, 11, 21| qui Cornuto videbantur assensi, hunc qui post ipsos censuerat 974 I, 8, 17| congruens, cum in dicendo assentationem vulgi acclamationemque defugerim, 975 I, 8, 8| stilo prosequi? Per hoc enim assequebamur, primum ut honestis cogitationibus 976 II, 7, 1| sudore et sanguine et factis assequebantur.~ ~2. 977 VII, 19, 8| virtutibus quantisque factis assequentur, ut haec non novissima occiderit?~ ~ 978 IV, 3, 2| tum vel praecipue stilo assequeris.~ ~3. 979 II, 10, 4| oculos mortalitatem, a qua asserere te hoc uno monimento potes; 980 III, 5, 4| se ab iniuria oblivionis assereret.~ ~5. 981 I, 3, 3| pinguique secessu studiis asseris? Hoc sit negotium tuum hoc 982 X, 66, 2| est Bithynia; et ideo nec assertionem denegandam iis qui ex eius 983 X, 19, 1| adhuc factum, an per milites asservare custodias debeam. Vereor 984 X, 54, 1| publicae, praesertim duodenis assibus, quanti a privatis mutuantur.~ ~ 985 III, 5, 19| qui tota vita litteris assident, collatus illi non quasi 986 I, 22, 11| legere, nihil scribere aut assidenti vacat aut anxio libet.~ ~ 987 I, 20, 22| hibernis, id est crebram et assiduam sed et largam, postremo 988 X, 51, 2| precor, ut iis, quae in me assidue confers, non indignus existimer.~ ~ 989 VII, 2, 1| ut simul et affirmes te assiduis occupationibus impediri, 990 V, 6, 4| myrtos oleas quaeque alia assiduo tepore laetantur, aspernatur 991 VIII, 17, 5| amnis. Nam pro amne imber assiduus et deiecti nubibus turbines, 992 VI, 23, 2| iuvenes ostendere foro, assignare famae.~ ~3. 993 X, 8, 2| decurionibus scripseram, ut assignarent solum in quo templum pecunia 994 VII, 6, 11| callidus, cum multa dixisset assignatumque tempus implesset, 'Rogo' 995 VII, 6, 3| Assistebam Vareno iam tantum ut amicus 996 X, 81, 6| Eumolpus sicut Prusiade assistebat, dixit se libellum daturum. 997 X, 81, 1| egerat vellet, tum Eumolpus assistens Flavio Archippo dixit exigendam 998 VI, 6, 6| Dicenti mihi sollicitus assistit, assidet recitanti; primis 999 VIII, 13, 1| institui, ut verum dicere assuescas.~ ~2. 1000 VIII, 21, 2| opportunissimum elegi, utque iam nunc assuescerent et ab otiosis et in triclinio