Lib. Ver.

 1    I|   gravis et longus populis metus. illius amnes~
 2    I|               ergo anteire metus iuvenemque exstinguere pergit~
 3    I|             iam nunc mitte metus fidens superisque mihique.'~
 4    I|             Mors bona, dum metus est nec adhuc dolor. ei
 5    I|                tum caelata metus alios gerit arma Eribotes~
 6    I|    claustra maris, spes et metus omnibus esto.~
 7    I|   At subitus curaque ducem metus acrior omni~
 8    I|                      corde metus ducit, facilem tamen, Aesona
 9    I|                      mitte metus, volat ille mari, quantumque
10    I|         culta fides, longe metus atque ignota cupido,~
11   II|                Ossa redit. metus ecce deum damnataque bello~
12   II|               auxerat hora metus, iam se vertentis Olympi~
13   II|      non oculis, noctisque metus niger auget utrimque~
14   II|              spargentemque metus placidis regionibus arcet~
15   II|                       arma metus, adeo ingentes inimica videri~
16   II|         sic medios egressa metus, facit ipse verendam~
17   II|                        qui metus. usque novos divae melioris
18  III|  claustra cadunt. talesque metus non Martia cassis~
19  III|         heu talem tantique metus secura recepi.'~
20  III|     in lacrimas humilesque metus aegramque fatiscunt~
21   IV|          at varii pro rupe metus: hinc trunca rotatis~
22   IV|           it taciti secura metus. mortalia nusquam~
23   IV|              nec vero ipse metus curasque resolvere ductor,~
24    V|         cui Iuno: 'dimitte metus, ne proelia forte~
25    V|                   nec [te] metus: externo iam flammea murice
26   VI|           Palladii rapuere metus, sic in sua versi~
27   VI|                         et metus et demens alieni cura pericli.~
28   VI|                castigatque metus et quas alit inscia curas~
29  VII| nec te nunc Hecates subeat metus aut mea forte~
30  VII|                       unde metus aestusque mihi quaeque aspera,
31 VIII|         haud vani tetigere metus nec me ire recuso~