Lib. Ver.

 1    I|             Iamdudum Minyas ambage ducemque~
 2    I|   prosiluit stratis. Minyas simul obtulit omnes~
 3   II|                  huc Minyas. Venus ipsa volens dat tempore
 4   II|            obvius at Minyas terris adytisque sacerdos~
 5  III|                   At Minyas anceps fixit pavor. aegra
 6  III|                  nox Minyas tanta caesorum ab imagine
 7   IV|                   et Minyas viso liquerunt flamina Phoebo.~
 8   IV|        quippe procul Minyas), tunc caestu elatus utroque~
 9   IV|         ergo ubi iam Minyas certamque accedere Phineus~
10    V|                  cui Minyas caramque ratem, cui sidera
11    V|            Quin idem Minyas operum defixerat error,~
12    V|        aspicit Aeaea Minyas stupefactus in urbe~
13    V|   et Persen simul et Minyas deposcimus hostes.~
14    V|                 spes Minyas finemve velint imponere
15   VI|          sternere si Minyas magnoque rependere luctu~
16   VI|       edocet, adfari Minyas fraudemque tyranni~
17   VI|           magnanimos Minyas Argoaque vela canentem.~
18   VI|          haec etenim Minyas ne iungere Marte peracto~
19   VI|     ergo nec ignotis Minyas huc fluctibus' inquit~
20   VI|           aspicis ut Minyas inter proceresque Cytaeos~
21  VII|      At sua longarum Minyas iam cura viarum~
22  VII|            an melior Minyas revocet pater, oraque quaerens~
23  VII|   protinus hinc Iris Minyas, Cytherea petivit~
24  VII|   aequora, pandentes Minyas iam vela videbat~
25 VIII|             coniugii Minyas numquam magis eminet inter,~
26 VIII|    aut sinit extrema Minyas decernere pugna~
27 VIII| Tollitur atque infra Minyas Argoaque vela~
28 VIII|    ostia, qua possit Minyas invadere clausos,~
29 VIII|   Danuvii. hac dudum Minyas Pagasaeaque puppis~