Lib. Ver.

 1    I|    socii, quantisque datur spes maxima coeptis,~
 2    I|  cunctaque claustra maris, spes et metus omnibus esto.~
 3   II|     rerum traxit amor, dum spes mihi sistere montes~
 4  III|   primum puer ausus Hylas (spes maxima bellis~
 5  III|    solus et a prima fueras spes una iuventa,~
 6  III|           crede dari. quae spes nymphis aufertur Achaeis,~
 7  III|                  hoc pueri spes lusa modo est nec tendere
 8  III|   vos, quibus et virtus et spes in limine primo,~
 9  III|                            spes mihi quae tali potuit longissima
10   IV|          cum sopor et vano spes maesta resolvitur actu.~
11   IV|                            spes tamen, his fando si nuntius
12   IV|  hunc pudor, hunc noto iam spes audentior hoste~
13   IV|       advolat ora viri nec spes effecta, sed ambae~
14   IV|                perpetitur. spes una seni, quod pellere saevam~
15    V|   quassat caput ac iuvenis spes ridet inanes,~
16    V| progenies, fare an patriam spes ulla videndi,~
17    V|                            spes Minyas finemve velint imponere
18   VI|                 in manibus spes nostra tuis omnisque potestas~
19   VI|     nec labor adsiduus nec spes sua fallit alentem~
20  VII|   numquam mihi dextera nec spes~
21  VII|             defecere deae. spes et via sola salutis~
22  VII|                   unde mei spes ulla tibi tantosque petisti~
23  VII|       Et iam puniceo regem spes vana sub ortu~
24  VII|                ipse cupit. spes nulla datur, sic undique
25 VIII|                            spes erit aut irae quisquam modus.
26 VIII|                        nec spes ulla super. quin tu mea