XLII. [DE LUPO ET HAEDO]

Forte lupum melior cursu deluserat haedus,
Proxima vicinis dum petit arva casis;
Inde fugam recto tendens in moenia cursu
Inter lanigeros asstitit ille greges.
Impiger hunc raptor mediamque secutus in urbem,
Temptat compositis sollicitare dolis:
Nonne vides, inquit, cunctis ut victima templis,
Inmitem regemens morte cruentet humum?
Quod nisi securo valeas te reddere campo,
Heu mihi! vittata tu quoque fronte cades.
Ille refert: modo quam metuis, precor, exime curam,
Et tecum viles, improbe, tolle minas;
Nam sat erit sacrum divis fudisse cruorem,
Quam rabido fauces exsaturare lupo.
Sic quotiens duplici subeuntur tristia casu,
Expedit insignem promeruisse necem.