Lib. Cap.

 1   7,     3|    contractantibus filius Amyntae Alexander rogat patrem, respectu aetatis
 2   7,     5|                            Igitur Alexander inter prima initia regni
 3   7,     5|          deposuit. Nec multo post Alexander insidiis Euridices matris
 4   9,     7|      precibus exoratus. Quamobrem Alexander ad avunculum se in Epirum
 5   9,     8| inventionum deesset ornatus. Huic Alexander filius successit et virtute
 6   9,     8|      periculis se temere offerre; Alexander non in hostem, sed in suos
 7  11,     3|    auditis et graviter increpatis Alexander bellum remisit. Inde Thebas
 8  11,     4|       Quam rem ita graviter tulit Alexander, ut secunda legatione denuo
 9  11,     5|        continentem essent, primus Alexander iaculum velut in hostilem
10  11,     7|           quam armis fuit. Igitur Alexander capta urbe cum in templum
11  11,     9|         visendas hortandasque cum Alexander veniret, conspectis armatis
12  11,     9|      Motus tanta mulierum pietate Alexander et Darium vivere dixit et
13  11,    10|        Sidoniae constitutus, quem Alexander, cum operam oblocare ad
14  11,    11|                       Inde Rhodum Alexander, Aegyptum Ciliciamque sine
15  11,    11|         repudio dimiserat. Igitur Alexander cupiens originem divinitatis
16  11,    12|          pecuniam pollicetur. Sed Alexander pretium captivarum regnum
17  11,    12|        regni portio offertur. Sed Alexander sua sibi dari rescripsit
18  11,    12|           milia talentum. Ad haec Alexander gratiarum actionem ab hoste
19  11,    13|          fieret, evenire dicebat; Alexander Macedonas monebat, ne multitudine
20  11,    14|       patere, quae patuerit sibi. Alexander autem periculosissima quaeque
21  11,    15|        Persarum regnum finiretur. Alexander quoque citato cursu postera
22  12,     1|                                   Alexander in persequendo Dario amissos
23  12,     2|                             Porro Alexander, rex Epiri, in Italiam auxilia
24  12,     2|       Quod factum cum cognovisset Alexander, antiquitatis fata veneratus
25  12,     3|    implesse, discessit. Post haec Alexander habitum regum Persarum et
26  12,     5|                        Interea et Alexander non regio, sed hostili odio
27  12,     8|     privatum hostem deposcit. Nec Alexander pugnae moram fecit; sed
28  12,     8|            ut vellet vivere. Quem Alexander ob honorem virtutis incolumem
29  12,     9|                              Inde Alexander ad amnem Acesinem pergit;
30  12,     9|          gentibus dare. Nec minus Alexander constanter restitit et unus
31  12,    10|           sine respectu amicitiae Alexander in conspectu legatorum necari
32  12,    12|          Quem contra decus regium Alexander diu luxit tumulumque ei
33  12,    15|                        Quarto die Alexander indubitatam mortem sentiens
34  12,    16|                          Decessit Alexander mense Iunio, annos tres
35  13,     1|         quos primo Philippus, mox Alexander tanta cura legerat, ut non
36  13,     4|           quem ex gregario milite Alexander virtutis causa provexerat;
37  13,     5|            quod reversus ab India Alexander epistulas in Graeciam scripserat,
38  15,     3|          est, vicerit. Quippe cum Alexander Magnus Callisthenen philosophum
39  15,     3|     calamitatium dedit. Quod adeo Alexander aegre tulit, ut eum obici
40  15,     3|         Lysimachum desiliens equo Alexander hastae cuspide ita in fronte
41  16,     1|          potest. Post haec igitur Alexander in ultionem maternae necis
42  17,     3|         mater magni Alexandri, et Alexander, qui post eum regnum Epiri
43  18,     3|        orbe terrarum fuit. Itaque Alexander Magnus, cum interiecto tempore
44  23,     1|       regibus haberentur. Denique Alexander, rex Epiri, cum in auxilium
45  26,     2|          occupatus esset, interim Alexander, rex Epiri, ulcisci mortem
46  26,     3|                            Igitur Alexander, cum exul ad Acarnanas confugisset,
47  35,     1|        omnium tribueretur. Igitur Alexander admirabili rerum varietate,
48  35,     2|  Demetrium transferunt. Atque ita Alexander, non minore impetu fortunae
49  38,     7|       quarum gentium nullam neque Alexander ille, qui totam pacavit
50  39,     2|                               Sed Alexander occupato Syriae regno, tumens
51  39,     2|        reges proelium, quo victus Alexander Antiochiam profugit. Ibi
52  39,     4|        insula recessisset. Igitur Alexander territus hac matris crudelitate
53  41,     5|         Persis Cyrus, Macedonibus Alexander, Romanis Romulus matura