Lib. Cap.

 1   1,    10|            non moenibus magis quam armis confidant, patianturque
 2   2,     4| finitimorum consequuntur. Tum pace armis quaesita, ne genus interiret,
 3   2,     4|          otio neque lanificio, sed armis, equis, venationibus exercebant,
 4   2,     7|      insulae prope usque interitum armis dimicatum fuerat. Post multas
 5   2,    15|       posse iam inlatum bellum non armis tantum, sed etiam muris
 6   3,     1|           et numerum militum et in armis industriam singulorum. Itaque
 7   5,     2|           suis non possit, ipsorum armis victurum; perfecto autem
 8   5,     9|      exhaustam caedibus suis etiam armis spoliant. Deinde cum omnes
 9   5,    11|          et post mortem Cyri neque armis a tanto exercitu vinci neque
10   6,     1|          statutis condicionibus ab armis dimittitur. Hanc rem Pharnabazus
11   6,     1|           ingressos non reppulerit armis, sed inpensis regis aluerit
12   6,     1|         redimi, hostem pretio, non armis submoveri. His vocibus regem
13   6,     6|            per quos iubet omnes ab armis discedere; qui aliter fecisset,
14   7,     2|          et Illyriis fuere, quorum armis veluti cotidiano exercitio
15   8,     1|    inbecillo animo ferentes victos armis Lacedaemonios et Phocenses,
16   8,     2|        delictorum territi abiectis armis fugam capessunt, poenasque
17  11,     3|            invenisset. Sed Thebani armis, non precibus nec deprecatione
18  11,     6|            Darii, quos iam non tam armis quam terrore nominis sui
19  11,     7|       quibus tutior omni vita quam armis fuit. Igitur Alexander capta
20  11,     8|           urbem fluentis proiectis armis plenus pulveris ac sudoris
21  12,     4|           solus vitiis eorum, quos armis subiecerat, succubuisse
22  12,     7|         inlecebris consecuta, quod armis non poterat; filiumque ab
23  13,     3|        suis spectaculum, ut quorum armis victos se doleant, eorum
24  14,     5|        Spartani urbem, quam semper armis, non muris defenderant,
25  14,     5|            veterem maiorum gloriam armis diffisi murorum praesidio
26  18,     7|            quod precibus nequeant, armis se consecuturos. Cum et
27  19,     1|            solutione pecuniae, non armis finitum. In Sardinia quoque
28  20,     3|            prius votis hostes quam armis vincendos. Cum vovissent
29  23,     1|         fiducia virium dissidentem armis subegit. Dein quasi angustis
30  23,     1|       fecissent, ceteros finitimos armis subegerunt tantasque opes
31  24,     2|             cum quibus non ideo se armis contendisse, quoniam eripere
32  24,     8|        vertice partim saxo, partim armis obruebant. In hoc partium
33  31,     5|      quippe Romanos vinci non nisi armis suis posse nec Italiam aliter
34  31,     5|         opibus, suis viribus, suis armis posse vincere, sicut ipse
35  31,     7|        dignum maiestate eius erat, armis se recepturum dixerat. Post
36  35,     1|       Syriae regnum velut paternum armis repeteret, et ne quid contumeliae
37  36,     1|         imperio sub Demetrio patre armis se in libertatem vindicaverant,
38  36,     2|          abstulit, quae repetentes armis Aegyptii domum redire tempestatibus
39  38,     5|           fuisse? Quae non vi, non armis, sed adoptione testamenti
40  39,     1|          filium, qui regnum Syriae armis peteret. Conposita fabula,
41  39,     2|     tollere voluisset, ut maturius armis cum eo de regno contenderet,
42  39,     5|          voluisset, neque a fratre armis repetere, quod prior possedisset.
43  41,     2|          argentique nullus nisi in armis usus.~ ~3.
44  42,     5|            nominis sui fecit, quam armis facere alius imperator potuisset.~ ~
45  43,     3|    rapiuntur, finitimisque populis armis subiectis primo Italiae
46  43,     3|            magnasque res, sive dum armis se adversus Gallicam feritatem
47  43,     4|   didicerunt. Tunc et legibus, non armis vivere, tunc et vitem putare,
48  44,     3|         culturas administrant ipsi armis et rapinis serviunt. Praecipua