Lib. Cap.

 1   2,     3|         certamen anceps, praemia victoriae nulla, damna manifesta sint.
 2   2,     3|          titulum imperii quam in victoriae praemium inposito. XV annis
 3   2,    11|        sciunt se pugnare non spe victoriae, sed in mortis ultionem.
 4   6,     6|         enim signum apud Graecos victoriae traditae), qua confessione
 5   9,     4|                            Huius victoriae callide dissimulata laetitia.
 6  11,     6|  adfirmans suis occulta consilia victoriae furtivae convenire, nec
 7  11,    10|          quae statim audita fama victoriae ipsis Darii praefectis cum
 8  12,     5|       Macedoniam divulgaretur et victoriae gloria saevitiae macula
 9  12,     5|        amicis quosdam in patriam victoriae nuntios missurum. Hortatur
10  12,     8|          precibus velut in finem victoriae castra solito magnificentiora
11  12,    12|         quasi victos, sed veluti victoriae socios habuerit, denique
12  14,     4|      Antigono quam Alexandro tot victoriae fuerunt, ut, cum ille Orientem
13  15,     1|  moderationis gloria quam ipsius victoriae fuit; siquidem et amicos
14  15,     1| factionis ducibus solus communis victoriae praemia corripuisset.~ ~
15  18,     1|          maioremque gloriam eius victoriae quam laetitiam habuit. Huius
16  20,     3|        oraculum Delphos mittunt, victoriae facultatem bellique prosperos
17  20,     3|     militum habebant) omissa spe victoriae in destinatam mortem conspirant,
18  20,     3|         vicerunt, nec alia causa victoriae fuit, quam quod desperaverunt.
19  22,     4|          professus, invenisse se victoriae viam; animos illi tantum
20  22,     5|   Poenorum metu modicum momentum victoriae fore, qui tanta audacia
21  24,     8|   antesignanis hostem caedere et victoriae deorum socios se adiungere
22  25,     2|      Antigono pacem opinio huius victoriae non a Gallis tantum, verum
23  29,     3|       quascumque terrarum partes victoriae tempestas detulerit, magno
24  29,     3|           non contentos hoc fine victoriae fore, metuendumque sibi
25  31,     3|        de bello quam de praemiis victoriae cogitaret. Sed Hannibal,
26  31,     6|    auctor displicebat, ne gloria victoriae Hannibalis, non sua esset.
27  31,     6|      Graecia acceptam nova posse victoriae gloria aboleri. Tradita
28  31,     6|        fuit. Romam nondum opinio victoriae venerat et idcirco in consulibus
29  31,     8|     magnaque caede edita initium victoriae fuit. Caesa hostium L milia,
30  31,     8|   voluptariae iudicantes; quippe victoriae gloriam Romano nomini vindicandam,
31  32,     4|    Hannibal novo commento auctor victoriae fuit; quippe omne serpentium
32  37,     3|          Asiae opportuna quaeque victoriae suae metatus est. Post haec
33  38,     4|         quidem dubitare, qui spe victoriae careant; quippe adversus
34  38,     4|      sustineant. Esse autem sibi victoriae fiduciam, si sit illis animus;
35  38,     5|           Raptum tamen sibi esse victoriae ius ab illis, quorum nihil
36  39,     2|     Iovis solidum ex auro signum Victoriae tolli iubet, facetis iocis
37  43,     1|        extincto Geryone armenta, victoriae praemia, per Italiam ducebat,
38  43,     1|           Igitur cum Aeneas iure victoriae utroque populo potiretur,