Lib. Cap.

 1   1,     4|      maternaque nobilitas nepoti animos extolleret, sed ex gente
 2   2,     7|        quod vetabatur, omniumque animos ita cepit, ut extemplo bellum
 3   2,    12|       coeperunt; quorum defectio animos ceterorum fregit. Itaque
 4   3,     5|         iniuria, inde indignitas animos acueret, Lacedaemonii de
 5   7,     6|     victoria et militum trepidos animos firmaret et contemptum sibi
 6  11,     2|          omnium ferme civitatium animos esse; praesidia Macedonum
 7  11,    10|   excipitur. Augebat enim Tyriis animos Didonis exemplum, quae Karthagine
 8  13,     3|      legatos ad mitigandos eorum animos duos ex proceribus, Attalum
 9  13,     7|          primum coepit, quae res animos eorum ex promissis dei iam
10  14,     1|     maius extolleret aut militum animos rerum novitate terreret;
11  14,     1|  epistulas ad experiundos suorum animos esse. Ceterum salutem suam
12  14,     1|        et in praesenti labantium animos deterruit et in futurum
13  18,     1|         usi fuerant, aut minores animos Magno Alexandro habuisse,
14  21,     1| quibuscumque delinimentis potest animos omnium sollicitat. Tunc
15  21,     6|      mittunt ad speculandos eius animos Hamilcarem cognomento Rodanum,
16  22,     4|     invenisse se victoriae viam; animos illi tantum in brevem obsidionis
17  24,     5|          ad temptandos Macedonum animos legatos ad Ptolomeum mittunt,
18  24,     7|       esset; interiecta nocte et animos hostibus, forsitan et auxilia
19  24,     7|       Brennus ad acuendos suorum animos praedae ubertatem omnibus
20  25,     1|       inicere existimabat, eorum animos ut ad opimam praedam sollicitabat.
21  26,     2|  incipientes. Tanta rabies feros animos invaserat, ut non parcerent
22  29,     3|    possit. Feros igitur victorum animos minus quidem Macedoniae
23  29,     4|         quem ad Romanos sociorum animos sollicitare didicerat, insidias
24  31,     4|        nihil dicat partibus nisi animos Karthaginiensium deesse:
25  38,     6|      omnem illum populum luporum animos inexplebiles sanguinis,
26  42,     1|      prorsus quod hostiles eorum animos nec captivitas minuerat