Lib. Cap.

 1   2,     5|        iure vincendos, verbera in aciem, non tela adferenda, omissoque
 2   5,    10|           Civium illam meminerint aciem, non hostium esse; nec se
 3   6,     7|           igitur sustinuere senes aciem, cui par ante dies universa
 4   6,     8|         Nam sicuti telo si primam aciem praefregeris, reliquo ferro
 5   7,     2|          in cunis prolato et pone aciem posito acrius certamen repetivere,
 6  11,     9|         centum milibus equitum in aciem procedit. Movebat haec multitudo
 7  11,     9|         haec identidem consistere aciem iubet, ut hac mora consuescant
 8  11,    12|    deditionem ea die aut posteram aciem paret; nec polliceatur sibi
 9  11,    13|                       Postera die aciem producunt, cum repente ante
10  11,    13|      factos putarent fuga, cum in aciem secum tam tristem memoriam
11  11,    13|          Hortatur, spernant illam aciem auro et argento fulgentem,
12  14,     2| castrisque positis postera die in aciem procedit. Nec Eumenes moram
13  14,     3|     nuntiatum esset, conpellit in aciem descendere. Ibi cum ducis
14  18,     1|         convenirent, exercitum in aciem educit. Nec rex, tametsi
15  20,     3|        vincerentur. Itaque cum in aciem processissent et Crotoniensium
16  24,     8|  vecordesque in primam pugnantium aciem procurrunt. Advenisse deum
17  30,     4|      sollicitat. Atque ita cum in aciem exercitum instructis e diverso
18  38,     1|          contrahit. Igitur cum in aciem eduxisset Mithridates peditum
19  42,     1|          cum inclinatam Parthorum aciem vidissent, arma ad hostes
20  43,     1|  statimque bello exceptus, cum in aciem exercitum eduxisset, ad