Lib. Cap.

 1   2,    11|     reservent, sibi cum Spartanis fortunam experiendam; plura patriae
 2   2,    11|           acceptis experiri maris fortunam statuit.~ ~12.
 3   3,     5|        Lacedaemoniorum, ne contra fortunam pugnando maiora detrimenta
 4   5,     6|           tuebantur. Iterum tamen fortunam maris experiundam decernunt.
 5   5,     7|           atque ibi perpeti nocte fortunam publicam questibus iterant.
 6   5,     7|         incolumium quam amissorum fortunam iudicantes; sibi quisque
 7   6,     3|          summis viribus instruit, fortunam belli temptaturus. Nec non
 8   8,     1|        rerum potirentur, secundam fortunam inbecillo animo ferentes
 9  12,     8|          vel ipsi sibi parcat, ne fortunam suam nimis onerando fatiget.
10  14,     2|      confugit. Ubi cum videret se fortunam obsidionis subiturum, maiorem
11  18,     7|   virtutem sibi priore bello, sed fortunam defuisse, prohibitis commeatibus
12  19,     3|        sortem suam, nunc publicam fortunam deflet; nunc deos accusat,
13  21,     2|          cum iterato non felicius fortunam temptasset, legatos ad Syracusanos
14  28,     4|    coniuges liberique magno animo fortunam tulere. Nemo quippe in acie
15  28,     4|      omnes publicam quam privatam fortunam lugebant. Inter haec Cleomenes
16  28,     4|        caesis occidione Spartanis fortunam tantae urbis miseratus a
17  30,     1| spoliassetque regno Antiochum, si fortunam virtute iuvisset. Sed contentus
18  31,     5|       Karthaginem statim cum loco fortunam belli mutatam.~ ~6.
19  44,     5|          magnis rebus gestis, dum fortunam inconsultius sequitur, in