Lib. Cap.

 1   0, praef|    Sufficit enim mihi in tempore iudicium tuum, apud posteros, cum
 2   1,    10|       viam invenerunt, qua de se iudicium religioni et fortunae committerent,
 3   1,    10|         quoque universus secutus iudicium principum eundem regem constituit.
 4   2,     9|      laus prima esset, difficile iudicium videretur. Inter ceteros
 5   2,    10|      credula convivia habuerint, iudicium quoque ipsum sine arbitris,
 6   2,    15| sepulturam redemit. Nec in bello iudicium deligentium fefellit, siquidem
 7   5,     1|          revocatusque a bello ad iudicium, sive conscientia sive indignitatem
 8   5,    11|     testamento legavit. Sed Cyro iudicium patris iniuria videbatur;
 9   8,     1|        legibus reliquissent. Cum iudicium arbitrio victorum exerceretur,
10   8,     3|    Philippus more ingenii sui ad iudicium veluti ad bellum inopinantibus
11  21,     4|         proditum videret, timens iudicium munitum quoddam castellum
12  26,     3|          in matrimonio sortiendo iudicium patris secuta.~ ~