Apologia
  Cap.
1     2    |      veri in me explorasset, nunquam profecto tam cunctanter
2     7    | vestigio et pabulo proximum, nunquam ferme nisi mortuis aut ad
3     8    |   quis ita ut tu, Aemiliane, nunquam ferme os suum nisi maledictis
4    11    |    mente pudicus eras», quod nunquam ita dixisset, si forent
5    86    | aliquo impedirere. immo enim nunquam matris tuae litteras attigisses,
6    98    |    lanista docetur; loquitur nunquam nisi Punice et si quid adhuc


Metamorphoses
  Lib. Cap.
7  6,    12| acuto et fronte saxea et non nunquam venenatis morsibus in exitium