Apologia
   Cap.
 1     4    |          liberali; Pythagoram, qui primum se esse philosophum nuncuparit,
 2    28    |          potius habeant defendere. primum igitur argumenta eorum convincam
 3    36    |        tandem ut intellegat non me primum haec requisisse, sed iam
 4    39    |             apriculum piscem scito primum esse Tarenti;~Surrenti tu
 5    66    | eruditissimi iuvenes laudis gratia primum hoc rudimentum forensis
 6    73    |            omnibus mallet, et quam primum hoc perficere incredibili
 7    77    |          desponderat; suadet, quam primum ex tanto periculo, dum licet,
 8    83    |         vulgo volarent, nonne, cum primum epistolam istam Rufinus
 9    91    |          posterum deprehendis: iam primum mulieris locupletissimae
10    97    |            non vere respondissent, primum eius maritum in paucis mensibus


De deo Socratis
   Cap.
11    10    |      incredibilia confingere, dabo primum exemplum huius libratae
12    23    |           ad vecturam validus: iam primum in corpore si sit argutum


De mundo
   Cap.
13     1    |       longe aliud, numero quintum, primum ordine, genere divinum et
14     6    |    cedentibus est terris inmensum. Primum igitur a Columnis navigantibus


Florida
   Cap.
15     3    |            fortuna opulentus. «Iam primum», inquit, «crines eius praemulsis
16    12    |      lingua excidenda est aut quam primum in silvas suas remittendus
17    15    |          Prorsus, inquam, hoc erat primum sapientiae rudimentum, meditari
18    16    |         animam quam historiam. Cum primum igitur apud Persianas aquas
19    16    |       gradus recognovit. Iam illud primum beneficium, quod condiscipulum


Metamorphoses
   Lib. Cap.
20  1,     4|          credam, et quod ingressui primum fuerit stabulum prandio
21  1,    11|           super eum me recipio. Ac primum prae metu aliquantisper
22  1,    13|       igitur», inquit «soror, hunc primum bacchatim discerpimus vel
23  1,    19|   imaginanti, frustulum panis quod primum sumpseram quamvis admodum
24  1,    21|            abierunt. Ego vero quod primum ingressui stabulum conspicatus
25  2,     1|                            1-~ ~Ut primum nocte discussa sol novus
26  2,     2|            gravis in annis, qui ut primum me conspexit: «Est,» inquit «
27  2,     6|          ego curiosus alioquin, ut primum artis magicae semper optatum
28  2,    13| exosculatur artissime. At ille ubi primum consaviatus eum iuxtim se
29  2,    22|      custodela ista feralis?» «Iam primum» respondit ille «perpetem
30  2,    31|                          31-~ ~Cum primum Thelyphron hanc fabulam
31  3,     2|       renitentem occipiunt. Ac dum primum angiportum insistimus, statim
32  3,    10|      theatro facessunt. At ego, ut primum illam laciniam prenderam,
33  3,    21|           quae sic gesta sunt. Iam primum omnibus laciniis se devestit
34  3,    25|     tacitus expostulabam. Quae ubi primum me talem aspexit, percussit
35  4,     7|          extremum et vitae dedecus primum et Orci fastidium solum,
36  4,     9|    incubabat. Ergo placuit ad hunc primum ferremus aditum, ut contempta
37  4,    27|         nomen invocare, eumque, ut primum meis amplexibus viduatus
38  5,     9|           imperitat. at ego misera primum patre meo seniorem maritum
39  5,    16|       verum est, opibus istis quam primum exterminanda est. quodsi
40  5,    18|          omnes adfirmant, sed, cum primum praegnationem tuam plenus
41  5,    20|          deerit subsidium; sed cum primum illius morte salutem tibi
42  5,    22|           audacia mutatur. sed cum primum luminis oblatione tori secreta
43  5,    26|        novacula peremerem. sed cum primum, ut aeque placuerat, conscio
44  5,    29|         tuae frugi congruentia, ut primum quidem tuae parentis, immo
45  6,     9|     nequaquam renitentem. quam ubi primum inductam oblatamque sibi
46  6,    12|        latenter abscondere. et cum primum mitigata furia laxaverint
47  6,    14|            pessimae finem. sed cum primum praedicti iugi conterminos
48  6,    26|            iterum: «Certe ego, cum primum sarcinas istas quanquam
49  6,    28|           quos cibos exhibebo! Iam primum iubam istam tuam probe pectinatam
50  7,     1|                            1-~ ~Ut primum tenebris abiectis dies inalbebat
51  7,     7|                       7-~ ~Sed cum primum litus Actiacum, quo tunc
52  7,     7|          discessimus. Simul namque primum sonum ianuae matrona percepit,
53  8,     2|                      2-~ ~Hic, cum primum Charite nubendo maturuisset,
54  8,     4|           oris totus fulmineus. Et primum quidem canum procaciores,
55  8,     5|    ardescens dentium compulsu quem primum insiliat cunctabunda rimatur.
56  8,     9|                   9-~ ~At illa, ut primum maesta quieverat, toro faciem
57  8,    18|         Ergo passim prostrati solo primum fatigatos animos recuperare
58  8,    21|            viam capessunt, clamore primum nominatim cientes illum
59  9,    11|      prolixe praebuit. nam et diem primum illum feriatum dedit et
60  9,    15|      asinum et statim, ut cubiculo primum processerat, insistens iubebat
61  9,    23|                       23-~ ~Sed ut primum occursoriam potionem et
62  9,    25|                     25-~ ~Atque ut primum e regione mulieris pone
63  9,    28|     vindicta perfruebatur. Sed cum primum rota solis lucida diem peperit,
64  9,    40|          converberat. Nec ille, ut primum humi supinatus est, vel
65 10,    17|            argutias instruebat. Et primum me quidem mensam accumbere
66 10,    24|           furiae stimulis efferata primum quidem nudam flagris ultime
67 10,    28|   tempestas detestabilis potionis, primum suspicata, quod res erat,
68 10,    32|      saltare solis oculis. haec ut primum ante iudicis conspectum
69 11,     3|    facundiae subministraverit. Iam primum crines uberrimi prolixique
70 11,    14|          dari laciniam; nam me cum primum nefasto tegmine despoliaverat


De Platone et eius dogmate
   Lib. Cap.
71  1,     6|          substantiae vel essentiae primum deum esse et mentem formasque
72  1,    11|         coerceri. Et esse aplanesi primum ordinem, secundum Saturno
73  2,     2|                         2-~ ~Bonum primum est verum et divinum illud,
74  2,    13|            his quae in nobis sunt, primum bonum atque laudabile est
75  2,    15|          ultima. Evenit quapropter primum illud mentibus vitium, cum
76  2,    28|        dominationis tyrannicae. Et primum quidem confit, cum prudentiores