Apologia
   Cap.
 1     8    |        saltem communi aqua perluat: quin ei nocens lingua mendaciorum
 2    19    |          copiam, noxiam nimietatem. quin ex ipsis opulentioribus
 3    25    |          Graecam, patriam barbaram? quin igitur tandem expergiscimini
 4    25    |      provinciae negotiis occupatum? quin, inquam, vana haec convicia
 5    25    |             haec convicia aufertis? quin ostenditis quod insimulavistis,
 6    29    |         vellem, gratis quaesissem.) quin igitur etiam ex aliis plerisque
 7    32    |         omnibus tam innoxium dices, quin id possit aliquid aliqua
 8    32    |             obesse, nec tam laetum, quin possit ad tristitudinem
 9    35    |             ultro foras evolvuntur. quin ergo dicitis me eadem opera
10    37    |            ita multum omnis afuisse quin accusatorem potius dementiae
11    43    |         magorum miracula gubernare; quin et illud mecum reputo posse
12    48    |          tuam in percontando nequeo quin laudem. dudum enim, cum
13    53    |                               53-~ ~Quin etiam -- quod praeterii --
14    59    |          per libellum loquitur, non quin adeo sit alienatus omni
15    64    |             et superum et caeleste. quin altitudinis studio secta
16    65    |      Aemiliane, quem colam BASILEA; quin si ipse proconsul interroget,
17    66    |        semper a domo ista debuisse, quin et in ceteris causis minime
18    73    |             denique impetrarit, non quin ego Pudentillam iam anno
19    79    |         quod in epistola scribitur. quin tu me meismet factis, non
20    85    |        obiectet? quis tam est mitis quin exacerbescat? tune, ultime,
21    95    |          eloquentia laudis et spei, quin Avitus esse longe malit,
22    95    |           eius nunc demum incipere, quin potius eas integris viribus
23   103    |                              103-~ ~Quin igitur addis; «reum magistrum,


De deo Socratis
   Cap.
24     8    |   cultoribus suis natura pateretur, quin in eo quoque aeria animalia
25    14    |            commemorare adortus sit, quin multo plura omiserit quam
26    16    |             nec foris esse secreti, quin omnia curiose ille participet;
27    20    |          foret, frustra «quaepiam», quin potius aut «vox» aut certe «
28    21    |          animo vivi nec fieri posse quin, ut optime vivas, animus
29    24    |                               24-~ ~Quin igitur et tu ad studium


Florida
   Cap.
30     7    |            aere? colore, caelamine, quin saepe solus eam Polycletus
31     9    |    difficultatem meam, nec deprecor quin sic existimetis. Nec tamen
32     9    |        utensilium peritia daedalum? Quin et ipse Hippian laudo, sed
33    15    |        cuique tormenta vel praemia. Quin etiam Pherecydes Syro ex
34    16    |              nihil tantulum faciam, quin eius vos et gnaros et iudices
35    16    |        inverti, ut minimum afuerim, quin articulum etiam a crure
36    16    |          nullas preces dixeram? Non quin magnitudo Carthaginis mereatur
37    16    |        diligi se ex pari praedicat. Quin etiam commemoravit et alibi
38    16    |           cessarem? ingratus essem. Quin etiam universo ordini vestro
39    16    |      perfectius, cum vos effectius. Quin etiam tibi, nobilitas senatorum,
40    17    |      ingenua verecundia. Sed nequeo quin ex plurimis, quae in te
41    17    |          admiramur, ex his plurimis quin vel paucissima attingam.
42    18    |          prosperum divinitus datum, quin ei tamen admixtum sit aliquid
43    18    |            sexennium probe cognita. quin et libri mei non alia ubique
44    22    |           tam absconditum secretum, quin eo tempestive Crates interveniret,


Metamorphoses
   Lib. Cap.
45  1,    13|         saltaret. At bona Panthia: «Quin igitur», inquit «soror,
46  1,    17|          derivo et iniecta dextra: «Quin imus» inquam «et itineris
47  2,     2|          aurem mulieris obganniit; «Quin» inquit «etiam ipse parentem
48  2,    24|       comissatum te venisse credis? Quin sumis potius loco congruentes
49  2,    25|              Denique sic ad illam: «Quin abis,» inquam «inpurata
50  2,    25|           praesentariam experiaris? Quin abis?» Terga vortit et cubiculo
51  2,    29|      aliquanto propheta commotior: «Quin refers» ait «populo singula
52  3,    27|         simulacris deorum infestum? Quin iam ego istum sacrilegum
53  4,    17|       valentium committere ferarum. Quin potius domus tuae patulum
54  6,     5|       inevitabiles oculos effugiam? quin igitur masculum tandem sumis
55  6,    26|            membranulum circumdedit. Quin igitur masculum tandem sumis
56  7,     9| indignationem vestram exercueritis. Quin ego censeo deducendam eam
57  7,    10|          iuvenis sermone reperito: «Quin igitur» inquit «supplicatum
58  7,    22|             Denique unus ex illis: «Quin igitur publicum istum maritum»
59  7,    25|             asinum furatus abducis? Quin potius effaris ubi puerum
60  8,     5|           mediis manibus amittimus? Quin equos inscendimus? Quin
61  8,     5|             Quin equos inscendimus? Quin ocius indipiscimur? En cape
62  8,    16|         praeter unicam tubam deerat quin acies esset proeliaris.
63  8,    24|           pro servo tibi vendidero, quin emis bonum et frugi mancipium,
64  9,     6|        pretio secum rem suam ferat. Quin itaque praecingeris mihique
65  9,     7|           dissimulanter conversus: «Quin tu, quicumque es, homuncio,
66  9,    20|           sibi causabatur obsistere quin clavem curiose absconditam
67 10,     8|           aequus remanserat iuveni, quin eum evidenter noxae compertum
68 11,    25|     transcurrit beneficiis otiosum, quin mari terraque protegas homines
69 11,    29|             prius omissum terreare. Quin adsidua ista numinum dignatione