Apologia
   Cap.
 1    15    |          radii nostri seu mediis oculis proliquati et lumini extrario
 2    15    |     Plato arbitratur, seu tantum oculis profecti sine ullo foris
 3    43    |          occipitio conquassatus, oculis hebes, naribus hiulcus,
 4    57    |   culmine longe exortum. quem si oculis vidit, ultra Ulixi vota
 5    59    |       omni pudore, ut etiam, sub oculis tuis si foret, sine rubore
 6    59    |           ne eum sub tam severis oculis tuis constitueret, ne tu
 7    64    |       manium, quidquid larvarum, oculis tuis oggerat, omnia noctium


De deo Socratis
   Cap.
 8    11    |          occuparit, quae nostris oculis possit obsistere, qua soliditate
 9    20    |          auribus eum verum etiam oculis signa daemonis sui usurpasse.


De mundo
   Cap.
10 Praef    | interpretationem et remotarum ab oculis rerum investigationem sibi
11 Praef    |          est, anima divinis suis oculis aspexit, agnovit, aliis
12     3    |         flammae quaedam ostensae oculis nostris videntur, quas Graeci
13    16    |     praestigias humanis inferunt oculis, alia sunt quae speciem
14    30    |           quem tantummodo animae oculis nostrae cogitationes vident,
15    30    |      omnibus occulta vis, nullis oculis obvia, nisi quibus mens
16    31    |     animae qualitatem ac figuram oculis occurrere, sed momentis
17    32    |          quae vel caelo accidere oculis advertimus et terra et aqua


Metamorphoses
   Lib. Cap.
18  1,     6|         ad extremam captivitatem oculis suis, domus infortunium
19  1,    13| compareret usquam. Haec ego meis oculis aspexi. Nam etiam, ne quid
20  1,    14|     tantus mulieri nequibas. Sub oculis tuis homo iugulatur, et
21  2,     9|          versum coactus amatoris oculis occurrens ad instar speculi
22  2,    10|  conversa limis et morsicantibus oculis: «Heus ut, scolastice,»
23  2,    14|     unicus frater meus sub istis oculis miser iugulatus est.» Haec
24  2,    22|        est exsertis et inconivis oculis semper in cadaver intentis
25  2,    25|    cadaveris solacium perfrictis oculis et obarmatis ad vigilias
26  2,    28|          et in aeternum conditis oculis modicam lucem infunde. Non
27  2,    29|        insistens cuncta curiosis oculis arbitrabar. Iam tumore pectus
28  3,    12|        rubore memini; sic omnium oculis nutibus ac denique manibus
29  3,    19|        sic tuis istis micantibus oculis et rubentibus bucculis et
30  3,    25|       deiecta labia umidis tamen oculis oblicum respiciens ad illam
31  4,    31|      obsistit inimici, alius sub oculis dominae speculum progerit,
32  4,    34|        quid laceratis in vestris oculis mea lumina? quid canitiem
33  5,    25|        immo et ipsis maerentibus oculis tuis, amore nimio laboras.
34  8,     4|          attritu sonaci spumeus, oculis aspectu minaci flammeus,
35  8,     9|         illa in meius deversatur oculis, adhuc odor cinnameus ambrosei
36  8,    12|       sanctis manibus eius istis oculis parentabo. Sed quid mora
37  8,    27|       caenoso pigmento delita et oculis obunctis graphice prodeunt,
38  8,    29|         Nec diu tale facinus mei oculis tolerantibus «Porro Quirites»
39  9,    23|       Cererem me nunc etiam meis oculis de tali muliere minus credere.» ~
40  9,    33|        sed pinnis et unguibus et oculis et voce etiam perfectum
41  9,    42|         casu fortuito conlimatis oculis ad umbram meam cunctos testatur
42 10,    22|        gannitus commorsicantibus oculis iterabat illa, et in summa: «
43 10,    31|          Haec inquieto capite et oculis in aspectum minacibus citato
44 10,    32|         nonnumquam saltare solis oculis. haec ut primum ante iudicis


De Platone et eius dogmate
   Lib. Cap.
45  1,     6|    potest. Sed illa, quae mentis oculis comprehenditur, semper et
46  1,     9|     appellat ille et quae videri oculis et adtingi manu possit;
47  1,    14|       est visusque praestantior. Oculis namque metitus est caelum
48  1,    15| superciliorum saepes praemuniunt oculis, ne desuper proruat, quod
49  2,    11|          virtutis pulchritudinem oculis animae viderit utilitatemque
50  2,    22|      accenditur, qui bonum illud oculis animi videt; hunc esse sapientem.