Apologia
   Cap.
 1     4    |           ouk an tis eloito.~munera deum gloriosissima nequaquam
 2    41    |        animalium haruspicem, omnium deum sacerdotem? hoc in me accusas,
 3    56    |   religionis, hominem tot mysteriis deum conscium quaedam sacrorum
 4    70    |        summa industria auxisse; iam deum voluntate ipsum uxori, fratrem


De deo Socratis
   Cap.
 5     5    |           sententia est, numquam se deum se deum cum homine communicare,
 6     5    |             est, numquam se deum se deum cum homine communicare,
 7     7    |            Neque enim pro maiestate deum caelestium fuerit, ut eorum
 8    15    |          sit an Larva, nomine Manem deum nuncupant: scilicet et honoris
 9    17    |            testimonio sapiens, hunc deum suum cognovit et coluit,


De mundo
   Cap.
10    24    |            hominum penitus insedit, deum (esse) originis haberi auctorem
11    25    |         pervenire. Sed cum credamus deum per omnia permeare et ad
12    38    |        sollers rebus omnibus desit. Deum vero ire per omnes Terrasque
13    38    |         volucri superfertur; eundem deum ultrix Necessitas semper


Florida
   Cap.
14    10    |        ignita. Sunt et aliae mediae deum potestates, quas licet sentire,


Metamorphoses
   Lib. Cap.
15  1,     5|            solem istum omnividentem deum me vera comperta memorare,
16  2,    31|         soli mortalium sanctissimum deum Risum hilaro atque gaudiali
17  3,     3|           delituit. Sed providentia deum, quae nihil impunitum nocentibus
18  3,     7|          praesentem meum commendans deum providentiae paulo altius
19  5,    16|            deo profecto denupsit et deum nobis praegnatione ista
20  5,    22|           illum Cupidinem formonsum deum formonse cubantem, cuius
21  5,    23|     ministerium, ipsum ignis totius deum aduris, cum te scilicet
22  5,    31|          reprehendes? quis autem te deum, quis hominum patietur passim
23  6,    22|         fili, numquam mihi concessu deum decretum servaris honorem,
24  7,    27|        sperare securitatem. Nam pro deum fidem, quadrupes nequissime,
25  8,    18|                       18-~ ~At ille deum fidem clamitans et cruorem
26  8,    27|            vecordiam, prorsus quasi deum praesentia soleant homines
27  8,    30|          alias religiosus et eximie deum reverens, tinnitu cymbalorum
28  8,    31|      fortuitum istud remedium, quod deum providentia subministrat,
29  9,     9|           ipsis pulvinaribus matris deum clanculo furati, prosus
30  9,    10|      Propter unicum caliculum, quem deum mater sorori suae deae Syriae
31  9,    20|            recepit etiam tunc fidem deum boantem dominum eoque propere
32  9,    42|          illius negantis adsidueque deum numen obtestantis. Qua contentione
33 11,     5|     primigenii Phryges Pessinuntiam deum matrem, hinc autochthones
34 11,    10|             iniecti potentissimorum deum proferebant insignis exuvias.
35 11,    16| stabulaverat asinus pervenimus. Ibi deum simulacris rite dispositis
36 11,    23|         lavacro traditum, praefatus deum veniam, purissime circumrorans
37 11,    27|            ergo post tam manifestam deum voluntatem ambiguitatis
38 11,    29|      usquequaque mirificis imperiis deum rursus interpellor et cogor
39 11,    30|         paenituit, quidni? Liberali deum providentia iam stipendiis
40 11,    30|          dies admodum pauculos deus deum magnorum potior et potiorum


De Platone et eius dogmate
   Lib. Cap.
41  1,     5|         esse tria arbitratur Plato: deum et materiam inabsolutam,
42  1,     6|    substantiae vel essentiae primum deum esse et mentem formasque
43  2,     1|        existimabat. Prima bona esse deum summum mentemque illam,
44  2,     7|      copulatur; quarum religiositas deum honori ac suppliciis divinae
45  2,    23|         dicimus et sequi arbitramur deum; id est enim hepou theoi.