Apologia
   Cap.
 1    23    |     triduo exarabas. neque enim diu est, cum te crebrae mortes
 2    33    |      summus nequiret, multum ac diu haesitato tandem virile
 3    35    |     hasce eorum argumentationes diu hercle perpessus sis; equidem,
 4    43    |      est, quo praesente Thallus diu steterit: ita plerumque
 5    44    |      fatebor, nisi rus adeo iam diu ablegatus est in longinquos
 6    58    |       plumae quasi plumbeae tam diu adventum Crassi manserunt?
 7    66    |         apud antiquos concessus diu exolevit. quod si nunc quoque
 8    68    |     ipso aetatis suae flore tam diu vidua. sed puerorum avus
 9    73    |        contra responderim, quam diu et quotiens inter nos verbigeratum
10    99    |      mala valetudine scriberet, diu sum adversus illam renisus,


De deo Socratis
   Cap.
11     2    |        sunt nostris auribus iam diu cognita, potentiae vero


Florida
   Cap.
12    16    |        procaces. Hisce laudibus diu in arte comoedica, nobilis


Metamorphoses
   Lib. Cap.
13  1,    24|          Mi Luci,» ait «sat pol diu est quod intervisimus te,
14  2,    26|         superruens multumque ac diu deosculata sub arbitrio
15  2,    28|       producit in medium. Huius diu manus deosculatus et ipsa
16  3,     9|     detegere. Reluctantem me ac diu rennuentem praecedens facinus
17  3,    22|       somniabar; defrictis adeo diu pupulis an vigilarem scire
18  3,    26|        tamen retinebam humanum. Diu denique ac multum mecum
19  4,     5|      secumque conlocuti, ne tam diu mortuo immo vero lapideo
20  4,    12|       nobis quae gesta sunt non diu cruciatus vitam evasit.
21  4,    25|       At commodum coniverat nec diu, cum repente lymphatico
22  4,    31|        osculis hiantibus filium diu ac pressule saviata proximas
23  5,    18|                         18] Nec diu blandis alimoniarum obsequiis
24  5,    20|        deducit iter ad salutem, diu diuque cogitatam monstrabimus
25  6,     5|         qui scias an etiam quem diu quaeritas illic in domo
26  7,    16|      veterem pasti satianter ac diu saginati, terribiles [alios]
27  8,     2|       occasionem, sceleri, quod diu cogitarat, accingitur. Ac
28  8,     3|                            3-~ ~Diu denique deliberaverat secum
29  8,     5|         devolvit ad terram. Nec diu, sed eum furens aper invadit
30  8,    12|        inter Orcum et solem, et diu quaeres dexteram quae tuas
31  8,    19|     recentem inchoatum. At ille diu capite quassanti: «Vos autem»
32  8,    26| miserrimi laboris vicarius. Sed diu vivas et dominis placeas
33  8,    29|         oribus flagitabant. Nec diu tale facinus mei oculis
34  8,    31|    reprehensa neglegentia cocus diu lamentatus lacrimis inefficacibus
35 10,    14|                        14-~ ~Et diu quidem pulcherrime mihi
36 10,    26|  ostentationibus eius multum ac diu fatigata tandem abire concessit.
37 11,    20|       Hanc experrectus imaginem diu diuque apud cogitationes
38 11,    24|    conspectum deae et facie mea diu detersis vestigiis eius,
39 11,    26|                           26-~ ~Diu denique gratiarum gerendarum
40 11,    27|    famulum sentire deberem. Nec diu res in ambiguo stetit. Nam