Apologia
   Cap.
 1    67    |      volvisse nubere post priorem maritum, sed meis carminibus coactam
 2    72    |         videbatur sibi peridoneum maritum matri repperisse, cui bono
 3    92    |    milibus dotis fuit contenta et maritum habet, et multis saepe et
 4    92    |      dotata est; affert quippe ad maritum novum animi indolem, pulchritudinis
 5    92    |         reddi nequitur, sola apud maritum ex rebus dotalibus remanet.
 6    92    |            sive illa morte amisit maritum, ut scaevi ominis mulier
 7    97    |        respondissent, primum eius maritum in paucis mensibus moriturum;
 8   100    |           in quo obsequentissimum maritum exheredavit, inimicissimum
 9   100    |           publice dedecorare, qui maritum tuum, quem elegeras, quem,
10   102    |          quae nihil illis ante me maritum fuerat largita, mihi [nihil]


Florida
   Cap.
11    14    |         respondit, neque ditiorem maritum neque formonsiorem uspiam


Metamorphoses
   Lib. Cap.
12  4,    27|          adrepto misellum iuvenem maritum meum percussum interemit.
13  4,    32|          virgini petit nuptias et maritum. sed Apollo, quanquam Graecus
14  4,    34|           festino generosum illum maritum meum videre. quid differo,
15  5,     9|     passim calcatur aurum. quodsi maritum etiam tam formonsum tenet,
16  5,     9|         primum patre meo seniorem maritum sortita sum, dein cucurbita
17  5,    10|          Suscipit alia: 'ego vero maritum articulari etiam morbo complicatum
18  5,    12|    religiosaque continentia domum maritum teque et istum parvulum
19  5,    15|         commentum instruit aitque maritum suum de provincia proxima
20  5,    19|      nocturnis subaudiens vocibus maritum incerti status et prorsus
21  5,    21|     corpore odit bestiam, diligit maritum. vespera tamen iam noctem
22  5,    25|         ubi remigio plumae raptum maritum proceritas spatii fecerat
23  5,    27|       concinnato mendacio fallens maritum, quasi de morte parentum
24  6,     5|      perterrita nec indipisci iam maritum volatilem quiens, tota spe
25  6,     9|          tuam salutare? an potius maritum, qui tuo vulnere periclitatur,
26  7,    14|      summas apud suos parentes ac maritum mihi meminisse non destitit,
27  7,    22|        Quin igitur publicum istum maritum» inquit «immo communem omnium
28  8,     4|   feritatis est; nec enim Charite maritum suum quaerere patiebatur
29  8,     7|       puella protinus festinat ad maritum suum demeare cunctasque
30  8,     8| lassesceret luctus, adhuc flentem maritum, adhuc vestes lacerantem,
31  8,    17|         fletu cum clamore sublato maritum suum pastorem illum suppetiatum
32  8,    26| cavillantur: non enim servum, sed maritum illum scilicet sibi perduxisse.
33  9,     5|         aedibus adhuc introeuntem maritum aspero sermone accipit: «
34  9,     7|          capite in dolium demisso maritum suum astu meretricio tractabat
35  9,    14|          omnis homines et miserum maritum decipiens matutino mero
36  9,    16|        nuper in quendam zelotypum maritum eximio studio commento est.
37  9,    26|     liberaret, identidem suadebat maritum temperius quieti decedere.
38  9,    27|          auctoritatis uxorem quam maritum.» ~
39 10,    23|        talem cognoveram fabulam. ~Maritum habuit, cuius pater peregre