Apologia
   Cap.
 1     1    |     philosophiae et probandi mei; quanquam istae calumniae ut prima
 2    10    |            et quidem C. Lucilium, quanquam sit iambicus, tamen improbarim,
 3    16    |       dedisses, mihi istud crede, quanquam teterrimum os tuum minimum
 4    17    |          a te sibi edita obiecit, quanquam modico prius dixerat me
 5    24    |          varia ingenia provenere, quanquam videantur quaedam stultitia
 6    36    |      usque adeo rebus meis curat; quanquam est iam praecipiti aevo
 7    40    | proprietatem eius piscis reperio, quanquam sit omnium rarissima et
 8    48    |     discessisse. hic ego, Maxime, quanquam sedulo inpraesentiarum a
 9    53    |        numquam se ait inspexisse, quanquam ipse aperiret utpote promus
10    55    |          sudario habuerim. at ego quanquam omnino positum ullum sudarium


Metamorphoses
   Lib. Cap.
11  4,    30|         prorsus boni facit. hunc, quanquam genuina licentia procacem,
12  4,    32|           et maritum. sed Apollo, quanquam Graecus et Ionicus, propter
13  6,     9|      filius nepos Veneris audiet. quanquam inepta ego frustra filium
14  6,    20|        adorata candida ista luce, quanquam festinans obsequium terminare,
15  6,    26|         cum primum sarcinas istas quanquam invitus pertulerit, protinus
16  7,     3|        identidem boavi «Non non», quanquam minia rutunditate pendulas
17  7,     8|          vel mea virtute descivi, quanquam semitrepidus iuxta mucrones
18  8,     2|  petitionis eius munus obierat et quanquam ceteris omnibus id genus
19  8,     3|            et puellae, si vellet, quanquam velle non posset, [copia
20  8,     6|       maesta concurrimus. At ille quanquam perfecti voto prostrato
21  8,    15|           Nec me pondus sarcinae, quanquam enormis, urguebat, quippe
22  8,    24|        suis novit professionibus. Quanquam enim prudens crimen Corneliae
23  9,    11|          disciplinae praebui; sed quanquam frequenter, cum inter homines
24  9,    12|      adplicant praesepio. At ego, quanquam eximie fatigatus et reflectione
25  9,    15|    ambagibus construebat. At ego, quanquam graviter suscensens errori
26  9,    21|          Philesitherus occurrens, quanquam diverso quodam negotio destinatus,
27 10,     4|           perturbatus adulescens, quanquam tale facinus protinus exhorruisset,
28 10,    14|        fratrum pupugit animos, et quanquam de me nihil etiam tum tale
29 10,    16|    fercula iussit adponi. At ergo quanquam iam bellule suffarcinatus,
30 10,    22|     saviari, novissime quo pacto, quanquam ex unguiculis perpruriscens,
31 11,    19|         censebat initiari. At ego quanquam cupienti voluntate praeditus
32 11,    19|         reputans nescio quo modo, quanquam festinans, differebam. ~
33 11,    21|    caeleste sustinere praeceptum, quanquam perspicua evidentique magni
34 11,    27|        necdum sacris inlustratum; quanquam enim conexa, immo vero unita