Apologia
   Cap.
 1     8|       quidem, si quis ita ut tu, Aemiliane, nunquam ferme os suum nisi
 2    10|   philosopho competere. etiamne, Aemiliane, si Platonis ipsius exemplo
 3    11|      legere me memini. aude sis, Aemiliane, dicere male id fieri, quod
 4    12|            tamen si verum velis, Aemiliane, vel si haec intellegere
 5    16|      diligenter. quem tu librum, Aemiliane, si nosses ac non modo campo
 6    17|         nescis profecto, nescis, Aemiliane, philosophum accusare, qui
 7    19|  familiarem sortitus est? erras, Aemiliane, et longe huius animi frustra
 8    20|      fastidio cernuntur. igitur, Aemiliane, si pauperem me haberi vis,
 9    22|          inquam, si quid credis, Aemiliane, vir domi inter Thebanos
10    23|   contemptu patrimonii. tu vero, Aemiliane, et id genus homines uti
11    23|           at tamen parce postea, Aemiliane, paupertatem cuipiam obiectare,
12    24|        illa protuli? ut mihi tu, Aemiliane, minus posthac suscenseas,
13    38|          sint. vel dicant nobis, Aemiliane, patroni tui, ubi legerint
14    44|        hercle adesset: tibi eum, Aemiliane, permisissem, et tenerem,
15    45|          deroget. facilius fuit, Aemiliane, ac multo gravius, tete
16    46|       nomina oblitus est, at tu, Aemiliane, cede huc, dic quid advocato
17    52|        Immo enim si verum velis, Aemiliane, tu potius caducus qui iam
18    53|    fuisse. nemo tibi blandiatur, Aemiliane: non est in accusando versutia
19    53|      ignoro.» solus repertus es, Aemiliane, qui scias etiam illa quae
20    54|          deposuisti?» itane est, Aemiliane? sic accusas, ut omnia a
21    55|          respondebo. interrogas, Aemiliane, quid in sudario habuerim.
22    58|         Quintianum. nihil dicis, Aemiliane, non est veri simile, nisi
23    59|  notabiliter in medio foro tibi, Aemiliane, obructantem. quaere a nomenclatoribus
24    64|                   64-~ ~At tibi, Aemiliane, pro isto mendacio duit
25    65| suspicionem: non respondeo tibi, Aemiliane, quem colam BASILEA; quin
26    69|          esse oportere; at tibi, Aemiliane, non venit in mentem, priusquam
27    70|         70-~ ~Scripsistine haec, Aemiliane, quae lecta sunt? «nubere
28    88|   maritis obeunda sunt. ~ Habes, Aemiliane, causam totam, cur tabulae
29    89|        puniendum. dimidio tanta, Aemiliane, mentiris, falsa audes sesquealtera.
30    96|          est. ~ Audesne te ergo, Aemiliane, cum Avito conferre? quemme
31    98|    puerum velis, multi mirantur, Aemiliane, tam repentinam circa puerum
32   102|           102-~ ~Quid etiam est, Aemiliane, quod non te iudice refutaverim?


Florida
   Cap.
33    16|           Quibusnam verbis tibi, Aemiliane Strabo, vir omnium, quot