Apologia
   Cap.
 1    44    |           hic ibidem pro tribunali oculos trucis in te invertisset,
 2    52    |       aliis furis. ceterum Thallus oculos torquet, tu veritatem, Thallus
 3    59    |        capillo populatum, madentis oculos, cilia turgentia, rictum [
 4    76    |     purpurissatas genas et inlices oculos. dos erat a creditore omnis
 5    85    |         animum in istis scrutaris, oculos observas, suspiritus numeras,
 6    99    |     auditis subito obstipuerit, ut oculos ad terram demiserit; enim


Florida
   Cap.
 7     2    |          modo caecutimus: ac si ad oculos et obtutum istum terrenum
 8     2    |       dixit velut nebulam nobis ob oculos offusam nec cernere nos
 9     9    |    immiscuit, velim paulisper suos oculos per hunc incredibilem consessum


Metamorphoses
   Lib. Cap.
10  2,    11|          et perinde in eius faciem oculos meos ac si in Avernum lacum
11  2,    22|           adrepant, ut ipsos etiam oculos Solis et Iustitiae facile
12  3,     7|        Solis et Iustitiae testatus oculos casumque praesentem meum
13  3,    12|            proximum. At ego vitans oculos omnium et quem ipse fabricaveram
14  3,    14|             Cum isto fine sermonis oculos Photidis meae udos ac tremulos
15  4,    14|            Invidiae noxios effugit oculos. Nam diutina captivitate
16  4,    15|          et obtutui circa nares et oculos datis foraminibus fortissimum
17  4,    24| lassitudine iam fatigata marcentes oculos demisit ad soporem. ~
18  5,     5|       infit maritus namque praeter oculos et manibus et auribus is
19  5,     7|        adveniunt ibique difflebant oculos et plangebant ubera, quoad
20  5,    20|        periculum quidem ullum ante oculos habere compellit, viam,
21  5,    24|           quod istos amatores tuos oculos gerit. haec tibi identidem
22  6,     5|        magnae Veneris inevitabiles oculos effugiam? quin igitur masculum
23  6,    15|          Providentiae bonae graves oculos innocentis animae latuit
24  6,    27|            astutulae anus milvinos oculos effugere potui. Nam ubi
25  7,    28|       strictim egesta faciem atque oculos eius confoedassem. Qua caecitate
26  8,    24|       rursum in me caecos detorsit oculos et emptorem aptissimum duris
27  8,    31|        praeda propere custodientes oculos evaserat. Quo damno cognito
28  9,    19|            tamen splendor flammeus oculos ipsius exire potuit, sed
29 10,     2|        extremum impulsa flagitium, oculos ad privignum adiecit. Iam
30 10,     3|            enim tui oculi per meos oculos ad intima delapsi praecordia
31 10,    29|       adfectabam, subinde curiosos oculos patente porta spectaculi