Apologia
   Cap.
 1    19    |     animi frustra es, si eum ex fortunae indulgentia, non ex philosophiae


De deo Socratis
   Cap.
 2     4    |  alioquin et inter homines, qui fortunae munere opulenti elatus et
 3    23    |           Dives est»: non credo fortunae. Nec magis ista adnumero: «


Metamorphoses
   Lib. Cap.
 4  1,     6|       deformatus, qualia solent fortunae decermina stipes in triviis
 5  2,    13|  mercedes opimas iam consecutus fortunae scaevam an saevam verius
 6  2,    18|        clade possunt. Tibi vero fortunae splendor insidias, contemptus
 7  3,    14|        memora: quod tuum fatum <fortunae> scaevitas consecuta in
 8  4,     2|         praeclarus ille conatus fortunae meae scaevitatem anteire
 9  4,     8|    expugnavimus, praeter tantam fortunae copiam, quam nostra virtute
10  4,    12|   sollertibus coeptis eo saevum Fortunae nutum non potuit adducere.
11  4,    13|   liberalitate praecipuus digno fortunae suae splendore publicas
12  4,    16|       novo proventu quoquo modo fortunae resisteret, iubet novalibus
13  6,     5|                  5] Isto quoque fortunae naufragio Psyche perterrita
14  6,    29|         Nam memoriam praesentis fortunae meae divinaeque providentiae
15  7,     2|        Haec eo narrante veteris fortunae et illius beati Lucii praesentisque
16  7,     3|        Sed quid ego pluribus de Fortunae scaevitate conqueror, [quam]
17  7,    20|       in rebus scaevis adfulsit Fortunae nutus hilarior nescio an
18  8,    31| intueris? Nam si quid in ultimo fortunae turbine resipiscis, expergite
19  9,     2|  libertatem nanctus, solitariae fortunae munus amplexus, super constratum
20 10,     4|      quam fuga celeri procellam fortunae saevientis evadere. Sed
21 10,    16|         mollius mihi renidentis fortunae contemplatum faciem, gaudio
22 10,    24|   sanctimonia disposita feralem Fortunae nutum latere non potuerunt,
23 11,    15|  exanclatis laboribus magnisque Fortunae tempestatibus et maximis
24 11,    15|        reportasti. Sed utcumque Fortunae caecitas, dum te pessimis
25 11,    15|      mortis cotidianae nefariae Fortunae profuit? In tutelam iam
26 11,    15|         tutelam iam receptus es Fortunae, sed videntis, quae suae
27 11,    25|     contorta retractas licia et Fortunae tempestates mitigas et stellarum


De Platone et eius dogmate
   Lib. Cap.
28  1,    12|      fortuna esse non nihil. Et fortunae quidem inprovidos casus
29  2,    10|       et quaecumque corporis et fortunae sunt. Pari pacto et eorum
30  2,    12|         divitias et cetera quae fortunae commoda ducimus, ea non