Apologia
   Cap.
 1    19    |   Aemiliane, et longe huius animi frustra es, si eum ex fortunae indulgentia,
 2    45    |      figulus valet quam magus. tu frustra postulasti, ut servos exhiberem:
 3    48    |          arduum et difficile est. frustra igitur an factum sit anquiritur,
 4    57    |        annis e litore prospectans frustra captavit: Crassus in paucis
 5    60    |     stultum potius Aemiliano, qui frustra redimebat, quam mihi, qui


De deo Socratis
   Cap.
 6    20    |       significari. Quae si foret, frustra «quaepiam», quin potius


De mundo
   Cap.
 7    38    |           caelumque profundum non frustra arbitrabitur, qui audiet


Metamorphoses
   Lib. Cap.
 8  2,    30| inminentes atque ob id reformatae frustra saepius cum industriam eius
 9  3,     4|          fortuito tantam criminis frustra sustinere. ~ ~
10  4,    30|      circumferet puella moritura. frustra me pastor ille, cuius iustitiam
11  6,     9|       audiet. quanquam inepta ego frustra filium dicam; impares enim
12  6,    19|           nil mali potest facere, frustra territando ante ipsum limen
13  6,    26|      asellum, nunc etiam claudum, frustra pascemus?» Et alius: «Quid
14  6,    27|   validioris manus implorare. Sed frustra fletibus cassum tumultum
15  7,    20|          addidit: «Quo usque ergo frustra pascemus inigninum istum?»
16  8,     5|          percito atque plagoso ac frustra vulnera contegenti suumque
17  8,    16|       proeliaris. Sed necquicquam frustra timorem illum satis inanem
18  8,    23|      finem cantherium istum venui frustra subiciemus et vetulum et
19  9,     6|       dolium, quod semper vacuum, frustra locum detinet tantum et
20  9,    10|          et alias similis afannas frustra blaterantis eos retrorsus
21  9,    11|    otiosum certe cibatum iri. Sed frustra sollertiam damnosam exercui.
22  9,    36|          paulo liberius respondit frustra eum suis opibus confisum
23 10,    18|          contecta partim revelata frustra novissimis trahebantur consequiis,
24 10,    22|    crederem, nec Minotauri matrem frustra delectatam putarem adultero
25 10,    24|           erat, clamantem quodque frustra paelicatus indignatione


De Platone et eius dogmate
   Lib. Cap.
26  1,    15|          Lienem vero iocineri non frustra esse finitimum, ut eius
27  2,    22|     virtutum sit necesse est. Nec frustra hic talis amator est turpium
28  2,    23|          minime sunt habenda. Nec frustra est quod sola virtus fortunatissimos