Apologia
   Cap.
 1    27    |         enim maior natu non est iuvenem aspernata.» igitur hoc ipsum
 2    59    |       exhibeat nobis Aemilianus iuvenem honestissimum, cuius testimonio
 3    70    |        olim nubturisse: quoniam iuvenem talem qualem dicitis elegit,
 4    77    |        abducturum. quid multis? iuvenem simplicem, praeterea novae
 5    92    |     molli condicione invitasset iuvenem neque corpore neque animo


Metamorphoses
   Lib. Cap.
 6  2,     5|    conspexerit speciosae formae iuvenem, venustate eius sumitur
 7  2,    28|   mortis animare», et cum dicto iuvenem quempiam linteis amiculis
 8  3,     3|   conspicio istum crudelissimum iuvenem mucrone destricto passim
 9  3,    15|      quam cum scitulae formulae iuvenem quempiam libenter aspexit,
10  3,    16|      tenebras comminantem. Hunc iuvenem, cum e balneis rediret ipsa,
11  4,    27|        pedibus adrepto misellum iuvenem maritum meum percussum interemit.
12  5,     8|        e re nata confingit esse iuvenem quendam et speciosum, commodum
13  5,    31|         ignoras eum masculum et iuvenem esse vel certe iam, quot
14  7,     4|        statu procerum et aetate iuvenem et corpore vastum et manu
15  7,     5|        perducit immanem quendam iuvenem, uti fuerat pollicitus,
16  7,    10|      quidem simul viderat illum iuvenem fornicisque et lenonis audierat
17  8,    21|         nominatim cientes illum iuvenem frequenter inclamant, mox
18  8,    29| circumfusi nudatum supinatumque iuvenem exsecrandis oribus flagitabant.
19  9,    15|     cubiculum quendam sentiebam iuvenem, cuius et faciem videre
20  9,    38|    debilitate sic crudelissimum iuvenem compellat: Fruere exitio
21  9,    38|     rapto gladio sua miserrimum iuvenem manu perempturus invadit
22 10,     2|          Dominus aedium habebat iuvenem filium prope litteratum
23 10,     4|       quam vita miserum privare iuvenem. Ergo missus continuo furcifer