Apologia
   Cap.
 1     2    | pronuntiasset, contra clarissimam vocem iuraverit vecordissimus
 2     3    |                  3-~ ~Quam quidem vocem et tua aequitate et mea
 3     8    |         linguam mundam et laetam, vocem contra spurcam et tetram
 4    59    |           latum], salivosa labia, vocem absonam, manuum tremorem,
 5    83    |          dicuntur, etiam propriam vocem usurparent, si verba ita,


De deo Socratis
   Cap.
 6    19    |         huiuscemodi rebus (dixit) vocem quampiam divinitus exortam
 7    20    |       certe quidem ominum harioli vocem audiunt saepenumero auribus
 8    20    |   profectam. At enim Socrates non vocem sibi sed «vocem quampiam»
 9    20    |      Socrates non vocem sibi sed «vocem quampiam» dixit oblatam,
10    20    |           intellegas non usitatam vocem nec humanam significari.
11    20    |       Terentiana meretrix: audire vocem visa sum modo militis. Quid
12    20    |           modo militis. Quid vero vocem quampiam dicat audisse,
13    20    |        Nam frequentius non (prae) vocem sed signum divinum sibi


Florida
   Cap.
14    12    |         vel potius eloquitur, ut, vocem si audias, hominem putes:
15    15    |          Non in totum aevum tamen vocem desuescebant, nec omnes


Metamorphoses
   Lib. Cap.
16  1,    13|       impetu teli praesecata gula vocem immo stridorem incertum
17  3,     4|       accusatos acerrimus immanem vocem repressit. Ac me statim
18  6,    17|           sed turris prorumpit in vocem subitam et 'quid te,' inquit, '
19  7,    25|        numquam profecto vidissem, vocem quiret humanam dare meaeque
20  8,     8| ineffabiles detegere. Sed Charite vocem nefandam et horruit et detestata
21 11,    17|      Graeciensi ploiaphesia. Quam vocem feliciter cunctis evenire