Apologia
   Cap.
 1     1| flagitationibus provocavi. ibi vero Aemilianus cum te quoque acrius motum
 2     2|              ac praesertim Sicinius Aemilianus, qui si quippiam veri in
 3     8|            Velim igitur censor meus Aemilianus respondeat, unquamne ipse
 4    10|       puerum vero Alexin vocat. sed Aemilianus, vir ultra Virgilianos opiliones
 5    29|       suspicio est: respondeat mihi Aemilianus, quo proximo signo ad accusationem
 6    36|          nescius esse nolim, discat Aemilianus, quoniam usque adeo rebus
 7    36|           magicis meis, ut sciat me Aemilianus plura quam putat quaerere
 8    44|          fuit, nudius tertius nobis Aemilianus denuntiavit, ut servos numero
 9    59|            negabunt. exhibeat nobis Aemilianus iuvenem honestissimum, cuius
10    59|       sobrie expectaret: aut potius Aemilianus de consilio fecit, ne eum
11    66|            conflaverit. ceterum cur Aemilianus commoveretur, etsi vere
12    66|             congruisset; nisi forte Aemilianus pro sua severitate exemplum
13    68|       persequor et efficio, ut ipse Aemilianus re cognita falso se ad invidiam
14    69|          alii approbant, tum maxime Aemilianus iste, qui paulo prius confidentissimo
15    71|      reperio, nisi tamen miror quod Aemilianus et Rufinus id iudicium mulieris
16    71|        obsecuta est. ita factum nec Aemilianus poterit negare. nam Pontianus
17    90|        causam maleficii. respondeat Aemilianus et Rufinus, ob quod emolumentum,
18    92|             an ne sic quidem credat Aemilianus sola trecenta milia nummum
19    98|    perficerentur; favet enim Rufino Aemilianus et proventum cupit. -- ehem,


Florida
   Cap.
20    16|            enimvero, quid superest? Aemilianus Strabo, vir consularis,