Apologia
   Cap.
 1    99    |           obstipuerit, ut oculos ad terram demiserit; enim longe sequius


De deo Socratis
   Cap.
 2     3    |     tandemque orationem de caelo in terram devocabo. In qua praecipuum


De mundo
   Cap.
 3     9    |         victis nubibus, crebrior ad terram venit, eam nos tempestatem
 4    18    |             nec invenientes exitum, terram moverent. Horum motuum tam
 5    18    |           cum spiritus invalidus ad terram movendam per aperta telluris
 6    23    | viridantibus comis caesariatam esse terram et scatebris fontium manantem,


Metamorphoses
   Lib. Cap.
 7  1,     8|             potens caelum deponere, terram suspendere, fontes durare,
 8  1,    16|               superruo cumque eo in terram devolvor. ~
 9  3,     2|   insequitur. Et quamquam capite in terram immo ad ipsos inferos iam
10  6,     2|      sulcamina et currum rapacem et terram tenacem et inluminarum Proserpinae
11  7,    25|              Et illico detractus ad terram pugnisque pulsatus et calcibus
12  8,     5|            dominum suum devolvit ad terram. Nec diu, sed eum furens
13  9,     8|         haec erat: ~«ideo coniuncti terram proscindunt boves,~ut in
14  9,    35|             inani commota questione terram totam sibi vindicabat. Tunc


De Platone et eius dogmate
   Lib. Cap.
15  1,     7|        progenita, ignem et aquam et terram et aera. Quae si elementa
16  1,     7|         recti, imparibus lateribus; terram vero de recti quidem anguli