Apologia
   Cap.
 1     9|         carmine laudavi? an ideo magus, quia poeta? quis unquam
 2    25|         eius advocatis, quid sit magus. Nam si, quod ego apud plurimos
 3    25|   plurimos lego, Persarum lingua magus est qui nostra sacerdos,
 4    28|      pertinere; dein etsi maxime magus forem, tamen ostendam neque
 5    30|          te, qui pisces quaerit, magus est? equidem non magis arbitror
 6    30|  cognitum? hoc si scis quid sit, magus es profecto; sin nescis,
 7    32|        quicumque quaerit et ipse magus est? eo quidem pacto et
 8    43|          caducus. maximus omnium magus est, quo praesente Thallus
 9    45| consternendos figulus valet quam magus. tu frustra postulasti,
10    54|          femore signasti: igitur magus es; aut cur signasti? tacitas
11    54|    templo deis allegasti: igitur magus es; aut quid optasti? contra:
12    54|       templo precatus es: igitur magus es; aut cur deos non rogasti?
13    79|         me magum esse, idcircone magus habear, quia hoc scripsit
14    79|      scripsit Pudentilla: igitur magus es.» quid, si consulem me
15    82|         proquiritabat: «Apuleius magus; dicit ipsa quae sentit
16    90|         emolumentum, etsi maxime magus forem, Pudentillam carminibus