Apologia
   Cap.
 1    25    |         esse et rite nosse atque scire atque callere leges cerimoniarum,
 2    39    |  meminerit, utrum ei putas turpe scire ista an nescire, neglegere
 3    47    |           aut si inlicitum fuit, scire tot conscios non debuisse.
 4    53    |   contubernio mecum vixit, id te scire, quem numquam viderim nisi
 5    80    |          insania, quippe insania scire se non potest, non magis


Florida
   Cap.
 6    18    |     facile perdidicit, contentus scire quod concupierat, coepit


Metamorphoses
   Lib. Cap.
 7  1,     2|    quidem curiosum sed qui velim scire vel cuncta vel certe plurima;
 8  2,    12|        divino praesagio et ipsum scire et nobis enuntiare. Nam
 9  3,    22|         diu pupulis an vigilarem scire quaerebam. Tandem denique
10  6,     8|    nequissima, dominam habere te scire coepisti? an pro cetera
11  9,     7|   alacriter: «Vis» inquit «verum scire, mater familias? Hoc tibi
12  9,    30|     adfirmas, mulieres gesserint scire potuisti?». Accipe igitur
13  9,    39| ignorantia se quid ille disceret scire non posse. Ergo igitur Graece
14 10,     7|      ipse absens apud praesepium scire neque ad vos, quae ignoravi,
15 10,     7|        solus haec ita gesta esse scire diceretur, sisti modis omnibus