Apologia
   Cap.
 1    38    |     anni cuiusque eorum generis feminae subent, mares suriant, quibus
 2    71    |         quae electio tam gravis feminae cur mihi crimini potius


Metamorphoses
   Lib. Cap.
 3  2,     2|    Vereor» inquam «ignotae mihi feminae» et statim rubore suffusus
 4  2,     8|         eximiae pulcherrimaeque feminae caput capillo spoliaveris
 5  5,    30|       at rusticae squalentisque feminae conloquium prorsus horresco.
 6  6,     3| amicitiae colo, bonae praeterea feminae, malam gratiam subire nequeo.
 7  8,     9|      luctui legitimo miserrimae feminae necessarium concesserit
 8  9,    14|         vitium nequissimae illi feminae deerat, sed omnia prorsus
 9  9,    15| detergenda quoquo modo pessimae feminae flagitia. Sed anus quaedam
10  9,    23|       extremum facinus perditae feminae tolerare nequiens fuga me
11  9,    26|        et praesentem deterrimae feminae constantiam cogitanti mecumque
12 10,     5|       iunior, proprius pessimae feminae filius, post matutinum laborem
13 10,    26|        desperatione truculentae feminae repente perturbatus medicus
14 10,    27|      quo se gratiorem locupleti feminae faceret, properiter domo
15 10,    34|  contagium scelerae pollutaeque feminae, metu iam mortis maxime