Apologia
   Cap.
 1     4    |        munera deum gloriosissima nequaquam aspernanda; quae tamen ab
 2    24    |        participare curiam coepi, nequaquam degener pari, spero, honore
 3    34    |       blateret ac saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat
 4    87    |      scriberem, quem idem dicunt nequaquam Graecae linguae imperitum?


De deo Socratis
   Cap.
 5     4    |          super diis inmortalibus nequaquam congruerit, cum alioquin
 6     9    |       disseramus. Igitur terrena nequaquam devergant enim pondere sed


Florida
   Cap.
 7     3    |       omnia» inquit «blandimenta nequaquam virtuti decora, sed luxuriae
 8    15    |        celebrata. Oppidum habet, nequaquam pro gloria, sed quod fuisse


Metamorphoses
   Lib. Cap.
 9  6,     9|        inmissa manu trahebat eam nequaquam renitentem. quam ubi primum
10  7,    26|          adveniens ecce rusticus nequaquam promissum suum frustratus
11 10,    19|        unius concubitum; at ille nequaquam <anxius, ecquid> posset
12 10,    26|    prudentem tamque doctum virum nequaquam offendet, si religiosa uxor
13 10,    29|         mutila gladium stringere nequaquam poteram. Plane tenui specula
14 11,    28| struendae moliris, laciniis tuis nequaquam parceres: nunc tantas caerimonias