Metamorphoses
   Lib. Cap.
 1  1,     3|          ego in verba fidentior: «Heus tu» inquam «qui sermonem
 2  1,    13|      spongia offulciens Panthia: «Heus tu» inquit «spongia, cave
 3  1,    15|                         15-~ ~Et «Heus tu, ubi es?» inquam; «valvas
 4  1,    22| adulescentula quaedam procedens: «Heus tu» inquit «qui tam fortiter
 5  2,    10|         et morsicantibus oculis: «Heus ut, scolastice,» ait «dulce
 6  2,    18|          commeatum indulsit. Sed «Heus tu,» inquit «cave regrediare
 7  2,    23|       nummum deponentur tibi. Sed heus iuvenis, cave diligenter
 8  3,     5|  adfatibus et ceteros incitabat: «Heus pueri, quam maribus animis
 9  7,    22|           victimamus hostiam? et ?Heus tu, puer,» ait «obtruncato
10  8,    10|     studio postponens omnia. «Sed heus tu,» inquit Charite, quam
11  8,    26|     scilicet sibi perduxisse. Et «heus,» aiunt «cave ne solus exedas
12  9,    33|   gustulum nobis praeparare.» Et «heus», inquit «puer calathum
13 10,     2|     febrium, nisi quod et flebat. Heus medicorum ignarae mentes,
14 10,    16|      mulsi libenter adpetat.» Et «heus», ait «puer, lautum diligenter