Metamorphoses
   Lib. Cap.
 1  1,    23|       et vocata ancillula: «Photis» inquit «sarcinulas hospitis
 2  1,    24| acceptis istis nummulis tu, Photis, emito.» His actis et rebus
 3  1,    26|               26-~ ~Et ecce Photis ancilla: «Rogat te» inquit «
 4  2,     6|     suspice, verum enimvero Photis famula petatur enixe. Nam
 5  2,     6|    licet salutare non erit, Photis illa temptetur.»~ ~
 6  2,     7|   quamque festive,» inquam «Photis mea, ollulam istam cum natibus
 7  2,    16|  Commodum cubueram, et ecce Photis mea, iam domina cubitum
 8  2,    18| negavit veniam. Ergo igitur Photis erat adeunda deque nutu
 9  2,    18|     sine cura» inquam «sis, Photis mea. Nam praeter quod epulis
10  3,    13|    recordabar, quoad tandem Photis mea dominae meae cubito
11  3,    20|     de propria liberalitate Photis puerile obtulit corollarium;
12  3,    21| noctibus quadam die percita Photis ac satis trepida me accurrit
13 11,    20|  reliqueram famulos, cum me Photis malis incapistrasset erroribus,