Metamorphoses
   Lib. Cap.
 1  2,    15|     Milone diutine sermocinante tacitus ingemescebam mihique non
 2  2,    28|        incrementa solis augusti tacitus imprecatus venerabilis scaenae
 3  3,     7|         dissolutum. At tunc sic tacitus mecum: «En fides,» inquam «
 4  3,    25|     oblicum respiciens ad illam tacitus expostulabam. Quae ubi primum
 5  5,    23|         infelicissimae coniugis tacitus avolavit. ~
 6  6,    29| firmiter atque sic in animo meo tacitus expostulabam: «Quid facis,
 7  7,    26|        sed, quod solum poteram, tacitus licet serae vindictae gratulabar.
 8  8,    10|   comite viduatus prima vigilia tacitus fores meas accedas unoque
 9  9,    14|  hercules eius vicem ego quoque tacitus frequenter ingemescerem.
10  9,    39|        Latini sermonis ignarus, tacitus praeteribat. Nec miles ille
11  9,    41|         referre popularium, sed tacitus iniuriam devorans quosdam
12 10,    14|       quam diutissime sustinens tacitus ingemescebam, ne viderer