Apologia
   Cap.
 1    25|    permansura. quae quidem omnis Aemiliano fuit in isto uno destinata,
 2    28|       quidem matrimonium nostrum Aemiliano huic immane quanto angori
 3    28|          huius rudimentis patruo Aemiliano potius quam fratri Pontiano
 4    32|       nunc, si videtur, credamus Aemiliano solere pisces etiam ad magicas
 5    55|    confitebor et interrogatus ab Aemiliano respondebo. interrogas,
 6    59|  mendacium tribus milibus nummis Aemiliano huic vendidit, idque Oeae
 7    60|     mendacium tam stultum potius Aemiliano, qui frustra redimebat,
 8    60|     foret [Crasso], crassum quod Aemiliano, homini rustico, fumum vendidit. ~
 9    66| integritate suscepit. at hoc ego Aemiliano, non huic Afro, sed illi
10    78|    praesente et contra scribente Aemiliano nudius tertius tuo iussu,
11    89|        os obiciuntur. porrige tu Aemiliano tabulas istas: linum consideret,
12    99|        doleo me huncce scrupulum Aemiliano dempsisse, tam inopinatam