Apologia
   Cap.
 1    97    |          perditae hereditatis, quam [praemium] paucorum mensium, quibus


Metamorphoses
   Lib. Cap.
 2  2,    23|           Adest custos paratus, cedo praemium.» «Mille» inquit «nummum
 3  2,    26|           custodi redderet sine mora praemium, et oblato statim: «Summas»
 4  2,    30|              nunc adsistit miser hic praemium non industriae sed debilitationis
 5  6,     7|          superest quam tuo praeconio praemium investigationis publicitus
 6  7,    25|              solitarium ob indicivae praemium occupasse, domino tamen
 7  9,    19|         nuntiat statimque destinatum praemium reposcit, et tenet nummos
 8 10,     7|          promisisset grande silentii praemium, quod recusanti mortem sit
 9 10,    27| adcumulateque pollicetur et statutum praemium sine mora se reddituram
10 10,    31|          pastori pollicetur, si sibi praemium decoris addixisset, sese
11 11,    15|   curiositatis inprosperae sinistrum praemium reportasti. Sed utcumque